Rosario Tijeras recenzja

Na książkę natknęłam się przypadkiem, bo na stoisku z książkami nad morzem. Przeczytałam opis i uznałam, że to coś dla mnie. Jednak się myliłam i książka średnio mi przypasowała. Przede wszystkim nie lubię książek pisanych w trzeciej osobie, więc tym już u mnie zaminusowała. Tematyka mi się podobała, więc tutaj nie mam do czego się przyczepić. Była dość przyjemna, na jeden wieczór. Właściwie, dzięki tej książce dowiedziałam się również o filmie, który mam zamiar obejrzeć w najbliższym czasie i porównać.

Tytułowa Rosario Tijeras to płatna zabójczyni, ciężko postrzelona podczas jednej ze swoich wypraw. Trafia do szpitala, a my dowiadujemy się o całym jej życiu z wspomnień Antonia. Mężczyzny, który od zawsze żywi do niej mocne uczucia i jako jedyny siedzi i czeka na wybudzenie się Rosario. Zdradza wtedy wszystkie ich wspólne chwile i takie, kiedy to on cierpiał przez nią. Była bardzo urodziwą kobietą, która miała każdego, którego tylko zachciała, ale nikt nie miał jej w stu procentach. Była niezależna, niebezpieczna i niewyobrażalnie piękna. Każdy jej błąd został wybaczany, tak samo jak ucieczki i nie dawanie żadnych znaków życia. To właśnie była Rosario Tijeras, nikomu nie musiała tłumaczyć się co robi i jak robi, bo nie była im to winna.

Czasami zachowania Rosario były dla mnie niezrozumiałe. Miała ludzi, którzy się o nią troszczyli, a ona i tak wybierała inną drogę, pełną przemocy, narkotyków i dążenia do pieniędzy. Relacja między Tijeras i jej znajomymi/partnerami jest bardzo toksyczna, bo ona nie liczy się z tym, czy jej zachowanie kogoś zaboli. Po opisie jednak wiadomo, że była bardzo atrakcyjną kobietą, która przyciąga mężczyzn, więc muszą oni być świadomi, że ktoś taki jak Rosario Tijeras nie będzie na nikogo czekała czy przejmowała się jego fochami, radami. Opowieść pokazuje, że ludzie są w stanie zrobić bardzo dużo, żeby żyć w dostatku, a nie na skraju ubóstwa. To brutalna prawda, którą Rosario pielęgnowała do końca swojego życia marząc o rzeczach, których nie mogła mieć.