Aż po horyzont. Tom I recenzja

W I tomie historii rodzinnej Agnieszki Janiszewskiej „Aż po horyzont” przenosimy się w lata siedemdziesiąte dwudziestego wieku. Weronika Piontkowska, nauczycielka francuskiego, po rozwodzie z mężem samotnie wychowuje dwójkę synów. Prowadzi zwyczajne życie wypełnione pracą i obowiązkami domowymi, z którymi bardzo słabo sobie radzi, mierząc się jednocześnie z niełatwą przecież ówczesną polską rzeczywistością. Pomocą służą jej rodzice, wspierając ja finansowo i wyręczając w opiece nad synami. Weronika jakby nie dostrzegała swojego uzależnienia i wpływu ojca na swoje życie, często więc spędza dużo czasu w rodzinnym Jaktorowie. Jej brat, Oskar, to zupełne przeciwieństwo Weroniki, dostrzega zbyt silne przywiązanie siostry do rodziców, nadmierne liczenie się ze zdaniem i opinią ojca. Oskar wcześnie się usamodzielnił, zamieszkał w Warszawie, a z rodzicami utrzymuje rzadkie kontakty. Pewnego dnia otrzymuje on list z dalekiego Paryża napisany przez Lucię Belodi, pasierbicę przyrodniej siostry ich ojca, Wandę, z którą Reczyński nie utrzymywał od wielu lat kontaktów i o której w domu się nie rozmawiało. Ten list spowoduje poważne zamieszanie w pozornie spokojnym życiu rodziny Reczyńskich i będzie miał wpływ na dalsze losy Weroniki. Jakie-zapraszam do lektury powieści Janiszewskiej.

”Aż po horyzont” to powieść obyczajowa, z tajemnicą rodzinną w tle. Jej atutem jest dobrze oddany klimat lat siedemdziesiątych w Polsce. W I części tej sagi rodzinnej mamy też odniesienia do czasów tuż przed wybuchem II wojny światowej, lat okupacji i okresu po odzyskaniu wolności przez Polskę. Poznajemy je dzięki pierwszoosobowej relacji Wandy, przyrodniej siostry Raczyńskiego, która prowadzi pamiętnik skrywający wiele rodzinnych tajemnic.

Książkę, owszem, czytało się dość szybko, ale moim zdaniem była ona zbyt spokojna, monotonna, do czego przyczynił się też sposób ukazania głównej bohaterki: biernej, niezdecydowanej. Jednak otwarte zakończenie pierwszego tomu sagi zaintrygowało mnie, dlatego szybko sięgnę po II tom cyklu „Aż po horyzont”. Polecam tę powieść nie tylko fanom historii rodzinnych z tajemnicą w tle, ale wszystkim lubiącym dobrą powieść obyczajową.

Cała recenzja: https://www.czytelnika.pl/2021/07/kazda-rodzina-ma-nie-tylko-swoja.html