Zabójcza Wigilia i inne mroczne opowieści recenzja

Czytacie opowiadania? Lubicie krótsze formy literackie, czy gustujecie tylko w powieściach?

Przyznaję, że do niedawna byłem wyłącznie członkiem Team Powieści, ale sukcesywnie trafiam na coraz lepsze zestawienia opowiadań. Po wspaniałych tomach “Rewers” i “Awers” przeczytałem trzy opowiadania Michała Larka , które jeszcze bardziej przybliżyły mnie do grona sympatyków krótszych historii.

“Zabójcza wigilia i inne mroczne historie” to pierwszy tom zapowiadanego cyklu opowiadań Michała Larka pod wspólnym tytułem “Zabójcze opowieści”. Znajdziecie w nim trzy opowiadania: Zabójcza wigilia, Siostrzyczki i Fetyszysta. Wszystkie inspirowane prawdziwymi wydarzeniami, o których autor opowiadał m.in. w swoich podcastach.

Jeżeli czytaliście “Chirurga”, to znacie doskonale głównego bohatera wspomnianych wyżej opowiadań - porucznika Adama Bergera, zwanego przez współpracowników “Freddym”. W rozwiązywaniu kryminalnych zagadek towarzyszy mu błyskotliwa funkcjonariuszka Dagmara Madej.

Chciałbym skupić Waszą uwagę na trzech atutach, jakie dostrzegam w tym zbiorze opowiadań.

Po pierwsze - realizm. I to na wielu płaszczyznach. Bardzo doceniam to, jak doskonale Autor oddaje czasy, w jakich toczą się opisywane przez niego wydarzenia. Chodzi o język, jakim posługują się bohaterowie, styl prowadzenia postępowań, podejście do wykonywanej pracy, panujące między nimi relacje i oczywiście otaczający ich świat, w którym przyszło im rozwiązywać przydzielone sprawy. Dla miłośników CSI Miami opowiadania Larka będą niczym wizyta w muzeum - ale taka poruszająca i dająca do myślenia.

Po drugie - praca śledczych. Każde z opowiadań było dla mnie wspaniałym studium ludzkiej dedukcji. Z przyjemnością brałem udział w prowadzonych przesłuchaniach i uczyłem się, jak winny być zadawane pytania, aby dotrzeć do prawdy. Wyjątkowo dobrze Autor oddaje złożoność toczących się śledztw - wielu świadków, fałszywe tropy, zwroty w sprawach, konieczność uwzględniania panującej hierarchii w służbach mundurowych, no i wreszcie reakcje świadków na poszczególne działania funkcjonariuszy.

Po trzecie - motyw. Wszystkie historie, które serwuje nam Michał Larek mają wspólne przesłanie. Dowodzą bowiem, że zło tkwi w każdym z nas, a tym, co je budzi do życia jest zawsze bolesny impuls lub bodziec. To on wyrywa zło ze snu i sprawia, że przejmuje kontrolę nad naszym życiem.

Pogrążeni w literackiej fikcji powinniśmy stale uświadamiać sobie, że nie ma nic bardziej przerażającego od rzeczywistości. Michał Larek wybitnie nam o tym przypomina, za co ma moje najgłębsze uznanie i szacunek.