Najciemniejsza część lasu recenzja

Historia opowiedziana w książce skupia się wokół rodziny Price. Senior rodu Lennox – światowy ekspert w sprawie grupowych halucynacji wraz z rodziną przeprowadza się z USA do małej wioski w Wielkiej Brytanii. Zamierza badać ,,fenomen” tamtejszego lasu a dokładniej halucynogennych porostów. Niestety sam pada ofiara swoich badać i trafia do szpitala psychiatrycznego. Niestety las nie daje o sobie zapomnieć rodzinie Price. Po latach wnuk Lennoxa zaczyna coraz częściej wędrować w głąb lasy, jego babka szuka inspiracji w tamtejszych pniach natomiast ciotka chłopaka po długiej nieobecności powraca w rodzinne strony niezdając sobie sprawy jaki los jest okrutny.

Wiele można o tej książce powiedzieć ale na pewno nie to, że jest łatwą i prostą lekturą. Autor wykreował skomplikowaną fabułę, z dużą ilością opisów natury ( i nie tylko). Muszę podkreślić, że nie jest to horror gdzie krew leje się litrami a trup ściele się gęsto. Campbell w inny sposób pobudza emocje czytelników. Buduje świetny, mroczny klimat, opierając fabułę wokół skrywającego tajemnice lasu. Bór zaciekawia, wciąga, przeraża. Jest centrum powieści, wokół niego toczy się akcja, to o nim rozmawiają bohaterowie i w końcu to w nim dzieją się nadprzyrodzone rzeczy. Jedyne co mi się nie podobało to ciągłe powtarzanie słów typu: drzewo, gałąź, liście, las. Rozumiem, że autor właśnie o to chodziło i w ten sposób chciał zbudować klimat książki, jednak jak dla mnie było tego za dużo i powodowało znużenie.

Dodatkowo muszę jeszcze pochwalić okładkę książki która zdecydowanie zachęca do czytania. Las na niej przedstawiony może przerażać a jeżeli nie to na pewno zaciekawia.