Rano cisza recenzja

"Było nas trzech, w każdym z nas inna krew ale jeden przyświecał nam cel: za kilka lat mieć u stóp cały świat, wszystkiego w bród..." tak mogli by zanucić bohaterowie najnowszej powieści piekielnie zdolnego i cierpliwie czekającego na to, aby szerzej zaistnieć w świadomości czytelników pisarza młodego pokolenia Patryka Fijałkowskiego.

Jego najnowsza powieść "Rano cisza" to historia napisana, a właściwie wyśpiewana z głębi serca.
To opowieść o trzech młodych chłopakach, którzy ponad wszystko kochają muzykę i marzą o karierze w tej branży. Udaje im się wydać płytę, która jednak nie rzuca na kolana krytyków i wielbicieli rokowych brzmień. Mimo to zespół Kałuże wierzy, że może stworzyć dzieło genialne, ale aby tego dokonać musi przeanalizować swoje wcześniejsze dzieło: piosenka po piosence aby wystrzec się popełnionych wcześniej błędów i zdobyć sławę, rozgłos i uwielbienie fanów.
Każdy kawałek z debiutanckiej płyty jest pretekstem aby wejrzeć w życie głównych bohaterów. Przyjrzeć się ich wyborom życiowym, nietrafionym decyzjom, błędom i porażkom. Bo "Rano cisza" to swoisty rachunek sumienia każdego młodego człowieka, który wchodzi w dorosłe życie pełen ideałów i marzeń, które potem zostają brutalnie weryfikowane przez szarą rzeczywistość. Goniąc ideały młodości zamyka się na to co tu i teraz nie dostrzegając tego co być może dobrego dzieje się wokół niego. Tak rodzi się frustracja, poczucie niespełnienia i wiecznego niedosytu.

Patryk Fijałkowski, niezwykle przejmująco namalował słowem ten świat: jego pustkę, bezcelowość, szarość. Jego bohaterowie miotają się w poszukiwaniu sensu, popadając w coraz większą otchłań smutku i rozczarowania.
To niezwykle poruszająca lektura, nie pozbawiona elementów humorystycznych i przepełniona świetną muzyką. Nie da się jej czytać bez sprawdzania w sieci utworów o których mowa w tekście. To jak uzależnienie. Jednak muszę przyznać, że czytanie "Rano ciszy" bardzo mnie emocjonalnie wymęczyło. Najlepiej zasiąść do lektury z wolną głową, gdy w naszym sercu i umyśle panuje spokój i równowaga. Wtedy z dystansem podejdziemy do tej opowieści, która tak naprawdę jest o każdym z nas.

Z uwagę będę śledzić karierę Patryka Fijałkowskiego. Od siebie mogę wam gorąco polecić jego wcześniejszą powieść "Filip i hydra". Mam ją w głowie do dziś.