Ptasznik recenzja

Gdy jedno zdarzenie zmieniło bieg życia,
gdy więzienna rzeczywistość los odmieniła.
Łódź przystanią stała się jego ukrycia,
spokojna i cicha, oddech przywróciła.
Nagle przeszłość swoje zrzuciła okrycia,
wtargnęła nieproszona, natrętnie wróciła.
Kobiecym ciałem pozbawionym życia,
poukładane życie w jedną chwilę wywróciła.

Przyszła w zimnym jego oczu kolorze,
w jego twarzy, która tamto zło przypomina.
Dawnego współwięźnia oczy potworze,
ich ciemność o niego się dopomina.
A wszystko w tragicznej historii ukryte wieczorze,
a wszystko, bo przeszłość nie zapomina.
Kasety nagranie plamą na ich honorze,
zabierze więcej, gdy przyjdzie końca godzina.

„ Ptasznik ” to książka krusząca grube mury tragicznej przeszłości, która wraca i osiada na duszy człowieka. Uwydatniająca ludzkie zakamarki człowieczego wnętrza, które musi stawić czoła bolesnej historii, które budzi się do życia kreślonego więzienną rzeczywistością. Marek Stelar w charakterystyczny dla siebie sposób oddaje w nasze ręce powieść wyrazistą i dosadną, naszpikowaną emocjami, które płynąc jej nurtem wkradają się w czytelnicze serce. Heinrich Vogel, główny bohater, jest tych emocji najlepszym przykładem. Pozbawiony w dzieciństwie ojcowskich uczuć, zagubiony w relacji, której praktycznie nie było, do historii tego ojca musi wrócić. Do szemranych i ciemnych interesów jego działalności, do portretu ojca, jakim nie powinien być. I będzie to powrót niełatwy. Naznaczony wspomnieniami, których nie chce się pamiętać i człowiekiem, o którym chce się zapomnieć. Trudnymi do zrozumienia i zaakceptowania. Poukładane na nowo życie zmieni się w walkę o prawdę, własne życie i życie jeszcze kogoś.

Radość ogromną czuję, iż mogłam wrócić tutaj do Iwony Banach, bohaterki, która w „ Wybranej ” i „ Przegranej ” skradła moje serce. Mimo towarzyszących jej łez i początków naprawiania swojej duszy, pozostała policjantką taką, jaką zapamiętałam - silną i z determinacją dążącą do prawdy, co i w tym śledztwie udowodni.
Polecam ten wyśmienity początek nowej serii.