PS Kocham Cię recenzja

Holly traci męża, ale też, a może nawet przede wszystkim, traci najlepszego przyjaciela. Jednak Gerry nawet zza grobu postanawia zadbać o jej kondycję psychiczną po swojej śmierci i zostawia jej listę z instrukcjami na każdy miesiąc, jakie „zadanie' ma wykonać. Dzięki tym małym liścikom Holly udaje się przetrwać bez Gerry'ego a także ponownie stanąć na nogi i zacząć szczęśliwie żyć bez niego.

Ta książka bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Myślałam, że będzie to smutna historia, melancholijna i baaardzo wzruszająca. Nic bardziej mylnego. Mamy tu sporą dawkę komedii i choć autorka pokazuje smutek po stracie, to jednak nie przebija się on tak bardzo przez kolejne strony książki. Jest to bardzo optymistyczna historia, pomimo trudnego tematu. Sam Gerry w swoich liścikach nie pozwala Holly na smutek i tęsknotę, chce żeby ruszyła do przodu i jej w tym pomaga Holly co prawda skupia się głównie na wspominaniu Gerry'ego i wykonywaniu jego zadań, ale mamy tu również obraz dużej rodziny i grona wspierających przyjaciół, którzy z całych sił dopingują bohaterkę, pomimo że Gerry również dla nich był kimś bliskim.

Wspomnieć też trzeba, że 30-letnia Holly jest kobietą bliską każdej z nas. Udowadnia, że pomimo „dorosłego wieku” wcale nie trzeba być poważną, dojrzałą kobietą, że mamy prawo zachowywać się jak dzieci, bawić do upadłego, czasem podejmować nieracjonalne decyzje, śmiać się głośno i zaliczać najdziwniejsze wpadki. Widzimy jej czasami głęboko ukrywany smutek, ale z każdą stroną książki widzimy, że bohaterka sobie poradzi, że ruszy dalej i przestanie zamykać się w czterech ścianach.

Nie spodziewałam się tak dobre i w zasadzie optymistycznej książki. Niedługo ukaże się kolejna część książki i mam nadzieję, że będzie ona równie dobra.