Przyrodnia siostra recenzja

"Przyrodnia siostra" Agnieszki Kowalskiej-Bojar trudno nazwać powieścią. To nowela o charakterze harlequina. Krótka forma, banalna i przewidywalna, ale takie właśnie są książki z tego gatunku. Sięgając po tę lekturę, tego się spodziewałam i na to liczyłam. Na dziś potrzebowałam jakiejś "gumy do żucia" dla mózgu, więc przerwałam czytanie znacznie bardziej wymagającej lektury i po niewiele ponad godzinnym czytaniu, czuję się w pełni usatysfakcjonowana i zrelaksowana. Taka właśnie jest ta książka i tak ją oceniam.

Fabuła prosta zrozumiała. Ona dwudziestosześcioletnia dziewczyna z małej miejscowości, tuż po śmierci matki. On nieco młodszy, przystojny i popularny piłkarz. Ona odmawiała sobie wszystkiego, aby wystarczyło na leczenie chorej matki, on dobrze zarabiający, z bogatego domu. Nic o sobie nie wiedzieli, aż do chwili kiedy Zuzanna, będąc na rozdrożu życiowym, nie stanęła na progu jego rodzinnego domu informując wszystkich, że jest córką głowy rodziny. Między młodymi trochę zaiskrzyło, a trochę zagrzmiało, tak bywa, gdy rodzi się miłość. Jednak ta miłość jest z tych zakazanych, ale czy na pewno? Zrobili badania DNA, a teraz czekają na jego wynik. Jednak dziewczyna nie ma wątpliwości, matka by jej przecież nie oszukała.

Bohaterów jest kilku, wszyscy dobrze zarysowani i charakterystyczni. Czytając łatwo sobie wyobrazić zarówno postaci, jak i wydarzenia czy miejsca.

Krótka forma, którą znalazłam na stronach jednej z najlepiej zaopatrzonych bibliotek, czyli Legimi. Odniosłam wrażenie, że jest wydana tylko w wersji elektronicznej w postaci e-booka. Odpowiednia lektura na letnie, słoneczne wakacje, ale sprawdzi się z pewnością w pochmurne, chłodne dni. Kubek parującego napoju, czy dla odmiany, chłodny napój, podczas czytania, mile widziany, ale nie jest obowiązkowy.

Wcześniej nie czytałam książek pani Agnieszki, ale myślę, że po tak udanym spotkaniu z lekturą zainteresuję się innymi pozycjami.

Macie godzinkę i szukacie czegoś lekkiego, krótkiego i banalnego? To ta książka może się sprawdzić. Historia jakich wiele, ale na tym polega cały jej urok. Polecam mniej wymagającym czytelnikom.