Przypadek sprawił recenzja

Główną bohaterką książki "Przypadek sprawił" jest Ewa, emerytowana pani architekt. Kobieta jest szczęśliwą matką,babcią i żoną Jerzego znanego reżysera, który wykłada na uczelni. Pewnego dnia umiera bliska znajoma małżeństwa Basia, co jest dla nich ciosem, a żeby tego było mało, zaraz po niej ten sam los dzieli ukochana siostra Jerzego, Zofia.
Na pogrzebie krewnej, Ewa spotyka Modesta Twardowskiego. Spotkanie to powoduje lawinę wspomnień. Modest był bowiem narzeczonym zmarłej siostry Ewy, Joanny, która zginęła w tajemniczych okolicznościach w Kurhanowie, rodzinnej miejscowości głównej bohaterki.
Ewę od lat trapią myśli dotyczącego tego co spotkało Joannę. Czy to był przypadek, ze kobieta utonęła, czy może ktoś jej w tym pomógł? A może próbowała popełnić samobójstwo? Jedno jest pewne, śmierć starszej siostry diametralnie zmieniła całą rodzinę i pogrążyła ją w rozpaczy i żałobie, po której ciężko było się pozbierać.
Jakiś czas po pogrzebie Zofii, Ewa ponownie spotyka Modesta. Mężczyzna wręcza jej pamiętnik Joanny, w którym kobieta wszystko dokładnie zapisywała. Prowadziła pamiętniki przez całe swoje życie, nawet gdy wydoroślała, nie potrafiła z tego zrezygnować.
Gdy w końcu Ewa nabiera odwagi do przeczytania wspomnień zmarłej siostry, poznajemy dokładniej życie Joanny. Jak toczyła się jej kariera, ponieważ była ona znaną piosenkarką, jej wszystkie miłostki, oraz wielką burzliwą miłość do Modesta, uczucia jakie jej towarzyszyły podczas pobytu poza domem, przyjaźniach, wyjazdach zagranicznych, dylematach, nauce, a także wspólnych wakacjach z Ewą.
W książce mamy także tajemniczego mężczyznę, który obserwuje Ewę od dłuższego czasu. To on okaże się źródłem wiedzy na temat śmierci Joanny.
Książka jest napisana bardzo ciekawie, ponieważ raz narratorem jest Ewa dzięki, której poznajemy całą historię, a raz Joanna, gdy Ewa czyta jej pamiętnik. Dzięki temu, możemy poznać perspektywę jednej i drugiej i ich odczucia.
Odkąd tylko ujrzałam okładkę ksiażki "Przypadek sprawił", wiedziałam, że chcę ją przeczytać. Spokojna, nastrojowa, a zarazem tajemnicza i intrygująca, przyciągnęła moją uwagę. Jezioro, które się na niej znajduje, mimo że jest piękne i urocze, kryje w sobie coś mrocznego. Myślę, że okładka idealnie oddaje klimat powieści, która jest cudownie wydana.
Książka bardzo mi się podobała, wspomnienia zarówno Ewy jak i Joanny były bardzo ciekawe i wciągające. Była to mądra i ciepła lektura, chociaż nie będę ukrywać, czasami również monotonna i nużąca.
Czułam się tak, jakbym słuchała opowieści jakiejś bliskiej znajomej. Jeżeli tak jak ja lubicie wsłuchiwać się we wspomnienia waszych ciotek, czy innych krewnych, to ta pozycja będzie dla was idealna. Nie ma w niej gwałtownej akcji, historia toczy się swoim spokojnym rytmem. Jest to na pewno dobry kawał literatury obyczajowej. Myślę, że książka przypadnie do gustu bardziej osobom dojrzałym, gdyż młodszym czytelnikom, może po prostu wydać się nudna. No ale to już kwestia gustu, więc najlepiej samemu się przekonać. Z mojej strony mogę tę powieść śmiało polecać! Jest to moja pierwsza przygoda z Barbarą Rybałtowską i na pewno nie ostatnia:)