Zastanawialiście się kiedyś co byście czuli, gdybyście popadali w całkowitą amnezję i nie pamiętali niczego, zupełnie niczego- nawet własnego imienia, miejsca gdzie się znajdujecie czy też tego kim jesteście? Przed takim wyzwaniem musiała stanąć główna bohaterka książki pt. „Przeznaczenie Adhary” stanowiącej pierwszy tom trylogii pt. „Legendy Świata Wynurzonego” napisanej przez Licię Troisi- młodą, włoska pisarkę, która osiągnęła niebywały sukces w kraju i za granicą.
„Legendy Świata Wynurzonego” to saga należąca do literatury fantasy. Jej fabuła osadzona jest w wyimaginowanej, magicznej krainie- Świecie Wynurzonym.
„Przeznaczenie Adhary” opowiada nam o losie pewnej dziewczyny, która budzi się na łące i nic nie pamięta. Nie wie co robić. Postanawia iść… iść prosto przed siebie i się nie zatrzymywać. Podpowiada jej to instynkt, któremu postanawia bezgranicznie zaufać. Po kilku dniach marszu wycieńczona dociera do miasta-wieży Salazar, jednak czuje się tam obco. Boi się, a ludzie jej unikają. Tylko dzięki uprzejmości pewnej kobiety zjada ciepły posiłek. Zapada noc, dziewczyna postanawia przespać się w jakimś opuszczonym pokoju w wieży, do której potajemnie udaje jej się przedostać. Gdy tam przebywa zostaje zaatakowana przez dwóch mężczyzn, których ciała pokryte są dziwnymi, czarnymi plamami. Wychodzi cało z tego starcia, ale tylko dlatego, że w tym momencie z odsieczą przychodzi jej uczeń Smoczego Jeźdźca- Amhal. Chłopak, do którego już od pierwszego wejrzenia dziewczyna coś czuje, ale nie potrafi tego określić. Młodzieniec ów postanawia pomóc jej odkryć przeszłość i tożsamość. Nadaje jej imię- Adhara. Następnie wspólnie udają się do Laodamei, gdzie Amhal przedstawia dziewczynę kapłanowi, który wyczuwa w niej szczególną moc. W efekcie dalszych wydarzeń uczeń Jeźdźca Smoka i Adhara trafiają do siedziby króla Krainy Słońca. Gdy dziewczyna próbuję odkryć prawdę o sobie do pałacu przybywa San- wnuk Nihal i Sennara, bohater, który powrócił po pięćdziesięciu latach tułaczki. W tym samym czasie w Świecie Wynurzonym pojawia się straszliwa zaraza, która przyczynia się do śmierci ogromnej liczby ludzi. Jej objawami jest wysoka gorączka i pojawianie się czarnych plam na ciele. Nie ma nią lekarstwa, a tylko nimfy zdają się być odporne na tę nową chorobę. Co z tego wyniknie? Czy Adhara odkryje swoją przeszłość? Jak potoczą się losy całego świata?...
Powieść ta porusza problemy natury społecznej(chaos w państwie spowodowany zarazą), miłosnej(wątek Adhary i Amhala) oraz egzystencjalnej(odkrywanie tożsamości i przeszłości Adhary).
Lisia Troisi posługuje się bogatym, łatwym w odbiorze językiem. Rozdziały mają po około dziesięć stron, co sprawia, że powieść tę czyta się bardzo szybko i przyjemnie.
Bohaterowie prezentują różnorodne osobowości. Adhara- zagubiona dziewczyna bez przeszłości, bardzo uczuciowa i cierpliwie znosząca trudy jakie niesie jej życie. Nie poddaje się i wytrwale dąży do celu . Amhal- kandydat na Jeźdźca Smoka. Od zawsze walczy z furią, mrocznym pragnieniem śmierci, które w sobie odczuwa. Neor- syn Learchosa- króla Krainy Słońca. Osoba niezwykle inteligentna, mądra, główny doradca władcy. San- przebiegły Jeździec Smoka, który z pomocą Amhala pragnie podporządkować sobie cały Świat Wynurzony. W powieści występuje ich jeszcze wielu, ale ci, którzy według mnie są najbardziej istotni zostali po krótce opisani. Ich sylwetki pomagają nam łatwiej zrozumieć książkę oraz nadają jej niepowtarzalny charakter. Ponadto w dziele tym występuje wiele ciekawych stworzeń oraz ras, np.: Elfy czy Famminowie.
„Przeznaczenie Adhary” jest pełne niespodziewanych zwrotów akcji i niedomówień, dzięki którym czytelnik może samodzielnie analizować poczynania bohaterów i łączyć fakty w jedną, spójną całość. Czytając tę powieść nie mogłem się od niej oderwać choćby na chwilę. Ona jest naprawdę świetna i potrafi wciągnąć na długie godziny.
Moje ulubione cytaty z książki to: „Życie bez wspomnień, to życie tylko w połowie.”, „Przebywania w oknie życia uczy obserwacji.”
Z wielką chęcią chciałbym polecić „Przeznaczenie Adhary” nie tylko fanom literatury fantasy, ale również wielu innym osobom. Jest to dzieło warte uwagi i poświęcenia chwili czasu. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom sagi.