Przewina recenzja

Ostoja staje się ośrodkiem dla uzależnionych, w którym swoje miejsce odnajduje Tadeusz Cichosz. Ośrodek ma pomóc mu wyjść z uzależnienia i wyjść na prostą, jednak zamiast tego zostaje znaleziony martwy w swoim pokoju. Sonia bada sprawę śmierci bogatego biznesmena, ale ta nie jest prosta. Cichosz mógł mieć wielu wrogów, ale ciężko jej ustalić motywację zabójcy, na domiar złego przyczyna śmierci długo pozostaje niejasna.

Tym razem Sonia zajmuje się sprawą morderstwa w ośrodku Ostoja. Sprawa jest dziwna, podejrzanych wiele i tak samo różne mogą być przyczyny śmierci. Mieszkańcy ośrodka wydają się skryci, jakby coś ukrywali przed Sonią, ale ten sam ośrodek miał dać im prywatność. Ktoś jednak ewidentnie miał coś za złe Cichoszowi, że postanowił się pozbyć biznesmena i Sonia zrobi wszystko by odkryć prawdę. Do tego dochodzą jej osobiste problemy, z którymi musi się mierzyć. Były mąż wciąż pojawia się na horyzoncie, matka wywiera na niej presję, a córka Sonii dorasta, czego kobieta się obawia.

Fabuła wciąga od samego początku.
Autorka ciekawie rozwija całą historię, buduje intrygujący wątek kryminalny. Wydarzenia rozgrywające się obecnie, mają swój początek w wydarzeniach sprzed wielu lat. Takie nawiązania do przeszłości ośrodka Ostoja i osób z nim związanych bardziej podsyca ciekawość i buduje napięcie. Do tego standardowo autorka porusza też osobiste problemy Sonii. Oba wątki płynnie się przenikają i żaden z nich na tym nie traci. Przez nawiązania do problemów bohaterki historia jest nie tylko realistyczna, prawdziwa, ale staje się osobistą historią Sonii.

Historia jest lekka i czyta się ją w mgnieniu oka. Nie ma co prawda w niej większych zwrotów akcji, ale jest spójna, autorka bardzo dobrze prowadzi narrację, dialogi, buduje proste i zarazem dające jasny obraz sytuacji opisy. Bohaterowie są ludzcy, różnorodni, mają swoje życie, pracę i problemy, a przez całą historię przewija się ich sporo i każdy może mieć coś za uszami. Sonia krok po kroku rozwiązuje zagadkę, która na pierwszy rzut oka wydaje się nie mieć wyjaśnienia. Rozwiązanie jej jednak jest satysfakcjonujące i jest fajnym zakończeniem historii.