Czas burz recenzja

Powieści Charlotte Link kojarzyły mi się do tej pory raczej z współczesnymi historiami z nutką retrospekcji, natomiast Czas burz okazał się typową sagą rodzinną z realiami w całości osadzonymi w przeszłości. Jest to pierwszy tom cyklu obejmujący okres od pierwszej wojny światowej do początku 1930 r., a wiodącą postacią jest Felicja Degnelly.

Dziewczyna przyszła na świat w arystokratycznej, pruskiej rodzinie. Jej młodość była beztroska i pozbawiona większych dramatów. Najszczęśliwsza czuła się w letnim majątku rodziny w Lulinnie, gdzie poznała Maksyma Markowa. Ten młodzieniec o rosyjskich korzeniach urzekł Felicję, która zakochała się w nim najsilniejszym z możliwych uczuć pierwszej miłości. Maksym jednak targany rozterkami ideologicznymi, pragnie działać w rodzącym się ruchu rewolucyjnym. Na horyzoncie majaczy pierwsza wojna światowa, bawiąca się w sennym Lulinnie jako kilkutygodniowy co najwyżej bałkański konflikt. Historia toczy się jednak w zastraszającym tempie i wkrótce nikt już nie ma wątpliwości, że stary świat ulega zagładzie i przetrwają tylko najsilniejsi.

Felicja staje się młoda kobietą, która odrzuca młodzieńczą naiwność, a jej godny podziwu instynkt przetrwania pcha ją w ramiona Alexa Lombarda. Wkrótce Felicja stanie przed szeregiem wyzwań, a czytelnik wraz z nią odbędzie podróże do carskich pałaców, estońskich pojezierzy, przemysłowego Monachium, zatłoczonego Berlina i modnego Paryża. Zawsze gotowa jak lwica bronić najbliższych przed nieszczęściem, zapomina o zasadach fair play. I choć może się wydawać zimna i wyrachowana, w jej sercu jest miejsce na coś, przed czym kobieta wzbrania się z całych sił, prawdziwą miłością. Jednak czy może kochać tak samo Maksyma i Alexa?

Miłosne perypetie Felicji na tle zawieruchy historii w wykonaniu Charlotte Link to prawdziwy majstersztyk. Książka wciągnęła mnie na długie godziny i z chęcią przeczytam kolejne tomy. Nie mogłam tylko pozbyć się wrażenia silnej inspiracji Scarlett O'Harą, która mogłaby być pierwowzorem Felicji. Pruskie Przeminęło z wiatrem? Czemu nie, bardzo dobra lektura. Polecam 🙂