Profesor recenzja

"Naszymi upodobaniami rządzą okoliczności. Artysta lubi pagórkowaty krajobraz wiejski ze względu na jego malowniczość; inżynier woli teren płaskie, ponieważ łatwiej na nich budować; człowiek poszukujący przyjemności upodobał sobie to, co zwie 'wspaniałą kobietą'. "

Proces zakochania widzimy, widzieli go nasi przodkowie, widzieć go będą nasze dzieci i wnuki. Miłość jest nieodłącznym elementem naszego życia. I tak jak roślina potrzebuje wody i słońca tak my ludzie pragniemy bliskości drugiego człowieka. W sumie tu nie chodzi tylko o całusy i przytulanie. W miłości najważniejsze jest zaufanie. Lecz zanim przyjdzie ślub, trzeba 'zdobyć' ukochaną osobę. Wbrew pozorom wcale to nie jest takie łatwe...

Historię poznajemy z punktu widzenia William'a Cromsworth'a. Młody mężczyzna wyjeżdża z Wielkiej Brytanii do Brukseli, gdzie zamierza rozpocząć swoje życie. Po kilku nieudanych doświadczeniach zawodowych decyduje się na podjęcie pracy nauczyciela języka angielskiego w szkole dla młodych panien. Młodzieniec nie zdaje sobie sprawy, że wybór tej pracy zmieni jego przyszłość. Wiliam przeżyje wiele przygód, pozna też kogoś bardzo ważnego. Może nawet najważniejszego w jego życiu?

"Jedyna droga do wolności prowadzi przez bramy śmierci, więc bramy te trzeba przekroczyć; bo wolność jest rzeczą niezbędną."

Charlotte Bronte (21.04.1816- 31.03.1855 r.)- angielska pisarka i poetka. Wspólnie z siostrami Emily Jane i Anną od wczesnych lat młodości pisała wiersze i opowiadania. W roku 1845 siostry wspólnie wydały kolekcję swoich powieści. Charlotte jest autorką kilku powieści, które charakteryzują się wyraźnym morałem i niesamowitym klimatem.

Wiele razy powtarzałam, że lubię klasykę, i jest to prawda. Niestety, jeszcze nigdy nie pokochałam tego języka sprzed kilku epok. Zdania pełne zdrobnień, wszystko piękne i słodkie- na dłuższą metę powinno to kręcić nastolatkę z romantyczną duszą, lecz mnie mdli. Taka powieści mają w sobie więcej cukru niż cała paczka cukierków! Tak więc, najbardziej obawiałam się języka i... miło się zaskoczyłam! Charlotte używa wyimaginowanych, lecz w pełni zrozumianych słów. Zdania są dość długie, co uwielbiam, bo świadczy to o dużym zasobie słownictwa. W "Profesorze" uwidocznił się talent pisarki, lekkie pióro, inteligencja, a przede wszystkim wielkie zaangażowanie autorki w powstanie tej powieści. Wszystko jest wyjątkowo dopracowane. I choć momentami mój szósty zmysł wyczuł, że dany fragment był pisany na siłę to i tak ta wada mi nie przeszkadzała- niesamowity klimat powieści wszystko zrekompensował! Przenosimy się do epoki wiktoriańskiej- czasy w literaturze, mimo wszystko, dość popularne, lecz ja nigdy nie będę nimi znudzona! Uwielbiam historię i wszystko ( no może nie wszystko, ale wiecie co mam na myśli) co wydarzyło się w przeszłości. Moim marzeniem jest zobaczyć na własne oczy starożytną Grecję, Rzym, za czasów Juliusza Cezara, Hiszpanię w czasie wypraw kolonialnych i wiele,wiele innych. Ta moja zachcianka nie może się spełnić dlatego też, z tak wielką przyjemnością sięgam po książki, które mogą mnie przenieść w przeszłość. W "Profesorze" wszystko przypomina nam epoką wiktoriańską- społeczeństwo, główny bohater, idee i stereotypy. W książce wiele zdań jest napisanych w języku francuskim. Początkowo myślałam, że będzie mi to przeszkadzało, lecz nic z tych rzeczy! Okazało się, że pokochałam tę różnorodność językową! Przed chwilą doszłam do wniosku, że gdyby nie ona, ta powieść straciłaby swój klimat.

Według mnie "Profesor" to jedna z lepszych powieść z gatunku klasyki, jaką miałam przyjemność czytać. Lektura zachęciła mnie do przeczytania innych powieści autorki i/lub jej sióstr. Po niezbyt miłej przygodzie z "Ruth" chciałam już obrazić się na ten gatunek, lecz teraz na nowo pragnę go odkrywać. Może "Profesor" nie jest ideałem, nawet nie wypowiadam takiego zdania, bo dzięki blogowaniu nauczyłam się, że książkowych ideałów nie ma. Po prostu książka jest dla mnie symbolem ciekawej klasyki.

MOJA OCENA:
8/10