Dziewczyny z Hex Hall Diable szkło recenzja

Moje spotkanie z lekturą zaczęło się, gdy przez przypadek zobaczyłam ją w sklepie. Już sam opis zwiastował coś naprawdę intrygującego, nowego, coś co mogłoby mi się spodobać. Motyw czarownic to coś rzadszego między nowościami, więc nie mogłam nie sięgnąć po to co stworzyła Pani Hawkins. Po pierwszej części miałam niedosyt, więc bardzo się ucieszyłam gdy usłyszałam o nadchodzącej premierze kontynuacji przygód Sophie, no i oczywiście musiałam dowiedzieć się co tym razem się wydarzy.

Rachel Hawkins to nauczycielka literatury angielskiej. Jak sama przyznaje, to m. in. kontakt z uczniami zainspirował ją do napisania „Dziewczyn z Hex Hall”. Pracę nad książką rozpoczęła od pierwszych 150 stron. Potem w tym, co napisała... pozmieniała prawie wszystko i książkę dokończyła. Autorka „Dziewczyn z Hex Hall” uważa nastolatków za najbardziej wymagających czytelników, a literaturę młodzieżową za jeden z najtrudniejszych gatunków literackich.
W tej chwili pracuje nad trzecią częścią przygód Sophie i reszty ekipy z Hex Hall.


Sophie jak dowiadujemy się pod koniec pierwszej części chce poddać się redukcji. Dziewczyna boi się, że kiedyś straci panowanie nad swoimi mocami i kogoś niechcący zabije. Ojciec jednak, chce odwieść córkę od tego pomysłu i zabiera ją na wyjazd podczas którego ma się przekonać jak ważne są dla wszystkich jej moce demona oraz jak skutecznie je używać bez szansy stracenia panowania. Jednak i tym razem drogi Sophie i Ashera spotkają się, sprawiając, że książka będzie jeszcze bardziej interesująca.

Główna bohaterka to bardzo odważna postać. Dziewczyna chce czynić dobro i jeżeli miałaby kogoś w przyszłości skrzywdzić, wolałaby teraz podjąć się redukcji, nawet jeżeli konsekwencją byłaby jej śmierć. Jest ona silna, nowoczesna o czym świadczy stosunek do tego, że to ojcowie wybierają swoim dzieciom małżonka. Już podczas czytania pierwszej części trafiła do moich ulubionych bohaterek książek.

Podczas czytania towarzyszyły mi intrygi i tajemnice. Szczerze mówiąc nie spodziewałam się takiego obrotu wydarzeń. Każde słowo zawarte na kartce pochłaniałam z szybkością strusia pędziwiatra i do ostatniej litery nie mogłam się oderwać. Pani Hawkins stworzyła naprawdę niesamowitą książkę, świetnie dobraną charakterystykę postaci i ekscytujący koniec.
Można tylko żałować, że tak szybko skończyła się książka i oby reszta części była równie dobra co ta.