Wenus recenzja

Rany jaki ta książka niesie potężny ładunek emocjonalny.

Pełna jest bólu i cierpienia, zawiłości psychiki ludzkiej, emocji i złożonych postaci.
Jest jednocześnie smutna ale także niepozbawiona humoru i ciętej riposty oraz odrobiny miłości, głównie rodzicielskiej.

Wenus to popularna i pełna życia nastolatka, która otoczyła się pancerzem po samob*jstwie najlepszej przyjaciółki.
Na dziewczynę spada diagnoza śmie*telnej choroby a szanse na wyzdrowienie są nikłe.
Wenus postanawia zakończyć męki szybciej jednakże coś i ktoś staje jej na drodze i nastolatka zmienia swoje plany napędzana żądzą zemsty.

Muszę napisać, że ta książka jest bardzo wciągająca, oczywiście do przeczytania jednym ciągiem i na swoim zaledwie 303 stronach zawiera końską dawkę emocji, mocny przekaz i niesie nadzieję.

Troy skradł moje serce mimo swojej nieśmiałości stawał na głowie by podnieść Wenus na duchu.
Bardzo mu było szkoda jego najpierw po stracie bliźniaczki a później po stracie miłości jego życia.

Były postacie, które mnie denerwowały swoją dwulicowością, manipulacjami i zachowaniem.

Zastanawiam się, czy obecnie też nastolatki tak się zachowują jak osoby w szkole Wenus, wyśmiewając każdego ze względu na status materialny, styl ubioru czy słabości.
Jeśli tak, to jakimi ludźmi muszą być ich rodzice.

Babcia Wenus to osoba, której ani na chwilę nie polubiłam, wprowadziła chaos i złamała serca wielu ludziom, w zasadzie nie wiem z jakiego w ogóle powodu tak postąpiła.

Przygotujcie się, że ta książka nie jest lekka mimo takiegoż stylu pisania.
Ona jest do przemyślenia, docenienia i otworzenia nam oczu na prawdziwe życie, jego wartości i jego bolączki.
Tu nic nie jest idealizowane, wręcz przeciwnie.
Prawdziwi bohaterowie, prawdziwe problemy, realne czyny i ich konsekwencje.

Kolejny raz śmiało mogę powiedzieć, że książka młodzieżowa jest bardzo dojrzała i warta do przeczytania także przez starszych czytelników.
Pierwszy raz miałam styczność z twórczości autorki i muszę przyznać, że to spotkanie było nad wyraz udane.