Szeptucha recenzja

Niedawno miałam okazję przeczytać książkę "Szeptucha" z Book Tour'u u @dorotbook , której bardzo dziękuję za jej udostępnienie 😘 Szeptucha to książka w której dochodzi do zderzenia nowego świata - cywilizacji z starym światem - tradycją. 

Akcja książki toczy się we wsi Wianuszki na Podlasiu, gdzie wydaje się, że czas stoi w miejscu. Ludzie żyją tu spokojnie i zgodnie z tradycją, zasadami i według słowa Bożego. Tu stara Oleszczukowa jest szeptuchą, znachorką leczącą ludzi za pomocą modlitwy i ziół. Wychowuje wnuczkę, Olesie, która jest sierotą i której przekazuje swą wiedzę. Uczy ją zielarstwa, przyrządzania maści i naparuw, po które przychodzą chorzy. Olesia pewnego dnia odkrywa, że posiada dar przewidywania śmierci. Jest tym tak wstrząśnięta, że sprzeciwia się swojej mocy. Nie chce jej i nie chce czuć jak ulatuje z kogoś życie. Przez to oddala się bardzo od ludzi. Postanawia pójść na studia medyczne, ale niespodziewanie umiera jej babcia. Teraz mieszkańcy wsi oczekują, że ona zastąpi starą Oleszczukową. Dziewczyna porzuca więc marzenia o medycynie i poddaje się tradycji - zostaje szeptuchą. Ludzie traktują ją z szacunkiem, równocześnie zachowując dystans, ponieważ uważają, że jeśli może uleczyć to może również rzucić urok. Olesia czuje się przez to samotna. Jednak do Wianuszek pewnego dnia przybywa znany filmowiec z Warszawy - Alek Litwin. Chce on nakręcić film na podstawie legendy o tajemniczym pustelniku. Szeptucha postanawia mu pomóc przez co bardzo się do siebie zbliżają. Olesia znajduje w nim przyjaciela i powiernika tajemnic. Nie czuje się już samotna, ale czy on czuje do niej to samo? "Syntetyczne leki znamy zaledwie od stu lat, a już zdążyliśmy zapomnieć, ile potrafi natura." W książce zostało przedstawione życie mieszkańców Wianuszek. Ciężka praca na roli, dbanie o tradycję, ich smutki i radości. Ludzie są tu bogobojni, a mimo to wierzą w zabobony i magię. Życie toczy się tu spokojnie i wszystko ma swój ład i porządek. Jednak mieszkańcy nie mogą nic poradzić na to, że zaczyna docierać do nich postęp i nowoczesny świat. Opowieść dzięki zawartym w niej legendom i historiom ma tajemniczy i magiczny klimat. Występuję tu narracja pierwszoosobowa, dzięki temu poznajemy myśli, emocje i pragnienia samej szeptuchy. "nie można uciec od czegoś, co nosi się w sobie." Książę czytało mi się bardzo ciężko. Chwilami bardzo mnie nudziła. Jest zbyt dużo opisów a za mało akcji. Pomimo niesamowitego klimatu nie porwała mnie ta opowieść.