Dogonić rozwiane marzenia recenzja

Dogonić rozwiane marzenia to opowieść o dwóch kobietach – matce i córce, opowiedziana z perspektywy obydwu z nich.
Samantha – kura domowa, matka trójki dzieci. W jej Zycie wkrada się monotonia. Wszystko ją przytłacza, męczy, irytuje. Co dzień przecież robi to samo. A przecież zanim to wszystko osiągnęła marzyła właśnie o takim życiu. I jeszcze kłopoty x mężem. Od roku się nie kochali, prawie wcale ze sobą nie rozmawiają. Wszystkie te problemy mogą poprowadzić Sam tylko do jednego. Do czego? Przekonajcie się same.
Cammy – córka Samanthy. Przypadkowo dowiaduje się, że została adoptowana. Czuje się niekochana, odrzucona przez rodziców. Bardzo chce odnaleźć biologiczną matkę. Gra zbuntowaną nastolatkę. Ucieka do niebezpiecznego świata. Przygodny seks i narkotyki wszelakiej maści to jej życie.
Wszystkim wydaje się, że jakoś to będzie. Jednak bardzo się mylą. Nadchodzi dzień gdy w życiu Sam i Cammy wydarza się tragedia. I ten dzień dla jednej z nich jest przełomowy. Od tamtego dnia, od tamtej chwili rodzina tych dwóch kobiet już nigdy nie będzie taka sama jak kiedyś.
Dogonić rozwiane marzenia to opowieść o bardzo trudnych relacjach rodzinnych. O zgodzie na rzeczy, których nie chcemy, tylko dla dobra innych. O trudach wychowania nastolatki. O przeszkodach w porozumiewaniu się z nią. A przede wszystkim o ciężkich wyborach.
W książce tej zobaczyłam dziewczynę, Cammy , która pragnie miłości, matczynej czułości,. akceptacji, zwykłej rozmowy. Zbuntowana nastolatka moim zdaniem to tylko taka gra. Żeby niedostawać od rówieśników. Pod tym wszystkim kryje się wspaniała, wrażliwa, młoda kobieta, której nikt nie chce poznać, bo nie ma na to czasu bądź zwyczajnie nie ma ochoty. Dla mnie wszystko o Cammy mówi ten cytat: "...Tyle jeszcze do powiedzenia. Do przypomnienia sobie. Czekaj ja... Muszę jeszcze pomyśleć o kilku sprawach. Czy wiedzą, że ich kocham? Proszę niech się dowiedzą, że ich kocham."
Książkę tę czyta się świetnie. Moim zdaniem kapitalnie, że dziewczyny opowiadają o tym co czują na przemian, co drugi rozdział. Napisana zwykłym językiem bez zbytnich ozdobników, niepotrzebnych opisów sprawia, że czyta się ją bardzo szybko. A wartko rozwijająca się fabuła powoduje, że chce się ją doczytać do końca.
Dogonić rozwiane marzenia to książka, która wywołała u mnie uczucie złości na to, że narkotyki są tak łatwo dostępne. Zaczęłam zastanawiać się, wręcz bać na myśl o tym czy uda mi się uchronić moje dzieci przed złem tego świata.
Bardzo mnie także wzruszyła. Sprawiła, że z moich oczu popłynęły łzy. Chciałabym, żeby ta książka miała inne zakończenie.
Polecam książkę wszystkim bez wyjątku.