Pomruki burzy recenzja

Seria porównywana do Władcy Pierścieni, zekranizowana, wprost genialna. Ale czy aby na pewno? Przecież nie jest o niej jakoś głośno, a ekranizację już zaczęto. I przede wszystkim porównywanie do Władcy Pierścieni jest takim dobrym pomysłem, skoro nie każdy uważa ją za odkrycie? Dla mnie była jedną ze słabszych fantasy jakie miałam okazję poznać, a przez filmy nigdy nie przebrnęłam... zasypiałam na nich z nudów.

No właśnie, ale "Pomruki burzy" to już dwunasty tom, a raczej tomiszcze, bo to potężna książki, każda około tysiąca stron. A ponieważ jest to już kolejna część, to bardzo ciężko jest czegoś nie zaspojlerować więc z góry przepraszam.

W tym tomie Rand al’Thor, jak już można wyczytać z opisu na tyle okładki, prowadzi wszelkie możliwe działania na tle politycznym, a także militarnym aby na czas Ostatniej Bitwy maleńkie królestwa się zjednoczyły. A więc można rzec, że dąży do pokoju. Ale nie tylko on ma przed sobą wielkie wyzwanie, bo także inni bohaterowie, których już znamy z poprzednich tomów. Jednak tym razem, jak pewnie większość zauważy podczas czytania, mamy do czynienia ze zmianą autora. No może nie do końca zmianą, a mamy kolejnego, dobrze znanego światowi fantastyki. W ten tom z kopyta wjeżdża Sandreson i wpasowuje się w tę serię w zupełności.

Czyta się wyśmienicie i trzeba otwarcie przyznać, że zdecydowanie jest to najlepszy tom serii i to właśnie za sprawą Brandona Sandresona, który wprowadził wiele zabiegów, jak na przykład opowieść z perspektywy kilku postaci. Akcja mknie ekstremalnie szybko w porównaniu do poprzednich tomów i to jest to, na co ja osobiście bardzo czekałam, bo choć uwielbiam wielostronicowe tomiszcza i jak widzę takie ponad tysiącstronicowe, to przebieram nóżkami, to jednak jeszcze bardziej cenię sobie gdy nie ma lania wody, a wszystko dzieje się w takim tempie, w jakim powinno.

Tutaj ledwo mogłam nadążyć za akcją, za bohaterami, ale na szczęście, znając całą serię czyta się przyjemnie i nie idzie się pogubić. Czyżby to faktycznie mogła być jedna z ciekawszych serii fantasy? Jak najbardziej tak, ale na pewno nie postawiłabym jej obok Władcy Pierścieni, który według mnie był zwyczajnie mierny. A gdyby się tak dobrze zastanowić, to ekranizacja napędziła jego sławę tak naprawdę.

Każdemu miłośnikowi gatunku bardzo polecam, ale zasadniczo należy czytać w odpowiedniej kolejności.

A książkę odebrałam z klubu recenzenta portalu nakanapie.pl, za co serdecznie dziękuję!