Ćma recenzja

Z gatunkiem weird fiction spotkałam się pierwszy raz w życiu, co nie jest niczym szokującym ponieważ w Polsce nie jest on jeszcze znany. Na ogół, nie czytam polskich autorów, jednak tu zrobiłam wyjątek z dwóch przyczyn: okładki i właśnie gatunku, o którym wcześniej nie słyszałam. Nie zawiodłam się ani na polskim autorze, ani na weird fiction samym w sobie.

Od pierwszych stron, książka mnie porwała i nie chciała puścić. Nie mam jej tego za złe bo akcja rozgrywa się w niedalekiej przeszłości, w początkach roku 2000. Małomiasteczkowa codzienność, którą wiele z nas zna i wspomina dobrze lub źle. Mamy przyjemność towarzyszyć dwóm nastolatkom, które muszą mierzyć się z codziennością- szkołą, problemami w domu, odmiennością i chęcią upodobania się przyjaciołom. W pewnym momencie, dziewczyny doświadczają czegoś, co zmieni ich życie. Przerażające legendy, które stają się prawdziwe. 

Książka jest napisana prostym językiem. Nadaje się dla młodzieży i dorosłych. Zakończenie naprawdę dobre, czuję się syta, jednak nie miałabym nic przeciwko kontynuacji powieści. Wielkie brawa dla pana Bielawskiego za nietuzinkową historię, do której z wielką będę wracać.