Bractwo Światła. Insygnia skrytobójców recenzja

Dzięki Twojej recenzji sięgnęłam po tą pozycję. Tak jak opisywałaś nie zawiodłam się. To co podczas czytania Bractwa mnie spotkało przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Na początek powiem, że fantastyka to mój ulubiony gatunek literacki więc do czytania przystąpiłam z niewielkim kredytem zaufania dla tej powieści. Choć tak jak piszesz w swojej opinii na początku wszystko zdawało się zaczynać podobnie do innych tego typu powieści, po paru stronach książki w mojej wyobraźni rozpętała się burza. Autor w prologu pozwala sobie nawet wykpić pewne utarte schematy i kanony gatunku. Epickie krainy, magiczni, pełnokrwiści bohaterowie, nie przerysowani, nie wyidealizowani, ale ludzcy. Autor dotyka tu wielu problemów współczesnego świata, przedstawiając je także dla młodego czytelnika. Brak epatowania przekleństwami, czego jak ostatnio autorzy używają co nie miara. Owszem czasami bardzo realistyczne opisy, ale również wykonywane z pietyzmem i smakiem. Fabuła wartka, nie przydługa, pełna wątpliwości i intryg. Można tylko życzyć sobie kolejnych przygód Bractwa. Na zakończenie podziękuje jeszcze Asymace ( mam nadzieję, że dobrze odmieniam) że poleciła mi ta pozycję, w gąszczu innych, mniej wartościowych książek pozycja jest bardzo mało widoczna, może mój głos, również przyczyni się do rozreklamowania tego debiutu, bo sadzę, że naprawdę warto.