Pod słońcem Toskanii recenzja

,,Pod słońcem Toskanii" czytałam wiele lat temu. Napisała ją wykładająca na uniwersytecie w San Francisco Frances Mayes. Trzymając w ręce tę książkę oczyma wyobraźni widziałam siebie spacerującą wśród drzewek oliwnych z lampką czerwonego wina w dłoni i rozkoszująca się promieniami zachodzącego słońca...
Książka opowiada o życiu autorki, która po przykrych osobistych przejściach zaczyna wszystko od nowa: kupuje stary dom na toskanskiej wsi, z wielką miłością i zaangażowaniem odnawia go, rozkoszuje się leniwie płynącym życiem włoskiej prowincji, urokiem zabytków i smakiem miejscowych oraz wymyślonych przez siebie potraw.
Autora we wstępie pisze, że inspiracją do napisania książki są luźne zapiski z ,,niebieskiego notatnika", które pisała podczas przeprowadzki do Toskanii, co niestety widać, ponieważ cała książka ma formę luźnych notatek. Brakuje myśli przewodniej, za dużo umieszczonych jest przepisów kulinarny, opisy przyrody są nijakie. Autorka skacze z tematu na temat co też nie wypada pozytywnie.
Miałam nadzieję, że książka będzie o wiele ciekawsza a tymczasem czytając nudziłam się. Choć lubię tego typu książki ta niestety mnie nie wciągnęła, brakuje jej klimatu a język jest średni. Fabuła zbyt luźna i byle jak napisana. Brakuje tutaj kogoś kto mógłby to porządnie zredagować, bo pomysł sam w sobie jest dobry. Jednym słowem książka bardzo przeciętna.
Brawo dla autorki za odwagę do spełnienia ryzykownego i kosztownego marzenia. Nie każdy podjął by się takiego wyzwania. Czasami warto zawalczyć o swoje, zmienić otoczenie i zacząć wszystko od nowa.
Jeżeli chcecie poczuć prawdziwy klimat południowych Włoch to zdecydowanie polecam książki innych autorów. Czytając człowiek potrzebuje odpłynąć i odprężyć się po całym dniu a nie męczyć i zastanawiać o co tak naprawdę chodzi autorce i co chce nam przekazać. Osobiście nie polecam. Książka powinna zaciekawić i wciągnąć już od pierwszych stron a skoro tak nie jest to lepiej nie zagłębiać się w jej lekturę i poszukać czegoś stosowniejszego.