Chorwackie powroty recenzja

Pozostając w wakacyjnych klimatach, przeczytałam nową książkę Anny Karpińskiej „Chorwackie powroty”. Przyznaję, że nie czytałam pierwszej części tego chorwackiego cyklu autorki. Nie przeszkodziło to jednak w odbiorze powieści, bowiem już początkowy rozdział przypominał relacje łączące dwójkę bohaterów „Chorwackiej przystani”, a byli nimi dziennikarze Anna Jakubiec i Blaż Batelić i wprowadził w atmosferę książki.
Wzbogacona wiedzą o przeszłości Anny i Blaża i łączącego ich kiedyś uczucia, rozpoczęłam lekturę drugiej części cyklu. Tym razem Anna Karpińska skupia się na postaci Anny i jej córki Weroniki, które są narratorkami tej powieści. Pierwszoosobowe , naprzemienne relacje Anny i Weroniki pomagają lepiej zrozumieć główne bohaterki, ich myśli, rozterki, motywację działań. Dodatkowo pozwalają czytelnikowi spojrzeć na dziejące się wydarzenia z dwóch, czasami odmiennych punktów widzenia.
A w powieści rzeczywiście wiele się dzieje, zwłaszcza, że los jest przewrotny i robi niespodziankę nie tylko Weronice, ale i Annie, gdy okazuje się, że jej córka zakochała się z wzajemnością w Zoranie – synu Blaża, dawnej miłości Anny. Konsekwencją tego jest wyjazd Weroniki do Chorwacji, z którym nie do końca zgadzają się rodzice dziewczyny. A i Weronika też zaczyna mieć wątpliwości co do słuszności podjętej decyzji, gdy nieoczekiwanie komplikują się jej losy. W jaki sposób – proszę przeczytać!
Zresztą trudności, niespodzianek, zwrotów akcji w powieści nie brakuje, zwłaszcza w jej drugiej części, znacznie bardziej dynamicznej i pełnej napięć niż pierwsze dwieście stron. Będzie radość i wielki smutek, wesele i pogrzeb, narodziny i śmierć...
Dodatkowo, w najmniej spodziewanym momencie przeszłość daje o sobie znać , bowiem na scenę wkracza nowa bohaterka Kamila, której losy splotą się z losami rodziny Jakubców.
Jak zakończą się „Chorwackie powroty” nie zdradzę, oczywiście, choć dla mnie jej epilog jest trochę przesłodzony i zbyt przewidywalny.
Dodam jeszcze, że w powieści autorka poruszyła kilka ważnych spraw społeczno-obyczajowych ( ciąża nieletniej Dominiki, emigracja młodego pokolenia, pozostawianie dziecka pod opieką babci, eksmisje niechcianych lokatorów), w rozwiązanie których zaangażowała się w swej dziennikarskiej pracy empatyczna Anna.
Nie można nie wspomnieć o pięknych krajobrazach Chorwacji opisanych w utworze, niebieskozielonym Adriatyku, urokliwym Dubrowniku ze swoim Starim Gradem, knajpkami, w których jada się wyśmienite zapewne ćevapićići i pije domaće. Ach, smakowicie to zabrzmiało!
W każdym razie po lekturze tej książki chętnie odwiedziłabym Dubrownik czy Zadar, by podziwiać bałkańskie krajobrazy, do czego zachęciła mnie również malownicza i nastrojowa okładka