Pamiętam Cię recenzja

Środek zimy. Do Hesteyri, wyludnionej osady na północy Islandii, przybywa trójka bohaterów. Zamierzają odremontować stary, opuszczony dom tak, aby w przyszłości przekształcić go w pensjonat. Od samego początku czują się dosyć nieswojo w tym odciętym od reszty świata zakątku. Skrzypiąca podłoga, dziwne odgłosy, mokre plamy na podłodze wydają się czymś normalnym w tak starym domu, a mimo to wzbudzają niepokój i przyprawiają o dreszcze bohaterów. Mają oni nieodparte wrażenie, że doświadczają obecności czegoś niewytłumaczalnego…

Tymczasem poznajemy Freyra, psychiatrę z małego, prowincjonalnego miasteczka w innej części fiordu. Mężczyzna zmaga się ze wspomnieniami z przeszłości i tragedią, jaka go spotkała. Nie tak dawno stracił kilkuletniego synka. Chłopiec zaginął podczas zabawy i nigdy nie został odnaleziony. Małżeństwo Freyra szybko się rozpadło a on sam poświęcił się całkowicie pracy. Właśnie pomaga policji w toczącym się śledztwie, dotyczącym włamania do miejscowego przedszkola, które zostało całkowicie zdemolowane. Okazuje się, że podobny akt wandalizmu miał już miejsce w przeszłości, a całemu zdarzeniu towarzyszyło zniknięcia małego chłopca.

Freyr będzie musiał odkryć co łączy zaginięcie chłopca sprzed sześćdziesięciu laty ze zniknięciem jego syna i co z tym wszystkim ma wspólnego opuszczony dom w Hesteyri.

Pamiętam cię to dwie toczące się równolegle historie, które autorka umiejętnie splata ze sobą, tworząc ciekawe zakończenie. Chłodny i mroczny klimat Islandii nadaje powieści odpowiednią atmosferę. Napięcie, strach, czy ciekawość osiągają punkty kulminacyjne zawsze na końcu każdego rozdziału, co jak zauważyłam jest charakterystyczne dla pióra tej pisarki. Taki zabieg sprawia, że z jeszcze większą ciekawością zagłębiamy się w lekturę i trudno nam się od niej oderwać.

Osobiście bardzo lubię powieści z dreszczykiem i przypadło mi do gustu połączenie horroru z elementami kryminału oraz licznymi wątkami obyczajowymi, jakie zaserwowała nam w swojej najnowszej powieści Sigurdarđóttir. Spodziewałam się tylko, że całość będzie bardziej przerażająca, ale… może mam po prostu mocne nerwy. W każdym razie ci, co lubią się bać mogą się według mnie troszkę zawieść, ale i tak książkę z czystym sumieniem polecam każdemu.