Na zawsze razem recenzja

Paleta marzeń. Na zawsze razem” – Małgorzata Falkowska

To już trzeci tom serii przygód Alka, Magdy i Poli ale czy na pewno? Autorka daje cichą nadzieję, że jeszcze kiedyś będziemy mogli spotkać się z bohaterami na kartkach powieści.

Magda i Alek w końcu są razem, niestety były mąż ciągle robi wszystko by dziewczyna o nim nie zapomniała. Marcin jest łasy na pieniądze, nie cofnie się przed niczym. Jest w stanie udawać przed ojcem nadal kochającą się rodzinę. Magda mu w tym pomaga, ale warunkiem, że Marcin po tym wszystkim zrzeknie się praw do Poli.

Alek wyjeżdża z Torunia. Nie daje sobie rady z kolejnym odrzuceniem Magdy. Wyjeżdża na południe Polski, gdzie postanawia pobyć jakiś czas. Po drodze wyrzuca kartę sim z telefonu, by nie kusiło go aby dzwonić do Magdy, za którą bardzo tęskni. Mijają tygodnie, wielkimi krokami zbliża się ślub Aśki i Maksa, gdzie Alek miał być świadkiem. Czy chłopak zjawi się na ślubie? Czy nie zawiedzie najlepszego kolegi?

Były teść Magdy, dopiero w testamencie wyjawia, że wiedział iż dziewczyna jest katowana przez Marcina, bo ileż razy można mówić, że ktoś się potknął. Co jeszcze wydarzy się podczas odczytywania testamentu i ostatniej woli zmarłego? Przekonajcie się, że nawet na łożu śmierci człowiek jest w stanie dostrzec rzeczy inaczej aniżeli przez całe życie.

Warto zwrócić uwagę na wątek o przyjaźni Magdy i Aśki. Tak jak te dziewczyny mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji to tylko pozazdrościć.

„Paleta marzeń. Na zawsze razem” to ciepła powieść, pokazująca jak prawdziwa miłość może znieść wiele. Zawsze walczmy do końca, nie poddawajmy się a na pewno zostanie nam to wynagrodzone.

„To już jest koniec, nie ma już nic…” Ale, że jak to? Ostatnia część? Już nie będzie nic dalej? Przecież pozostał jeszcze taki niedosyt!

Czy aby na pewno była to ostatnia część? Tej serii i owszem. Autorka jednak daje nam nadzieję, że w przyszłości dane będzie nam spotkać się z bohaterami. Może poznamy losy dorosłej już Poli? A może Aśki i Maksa? Ciekawe czy ich związek również byłby tak burzliwy...