Pachnidło. Historia pewnego mordercy recenzja

"Pachnidło" to zdecydowanie moja ulubiona powieść. Zakochałam się w niej od pierwszego przeczytania i od tamtej pory, a minęły już cztery lata, przeczytałam ją chyba sześć razy. Czym uwiodła mnie ta książka?

Przede wszystkim niebanalną historią- Süskind pozwala nam śledzić losy Jana Baptysty Grenouille od chwili narodzin do momentu śmierci. Nie, oczywiście, że to nie jest takie niezwykłe. Niezwykły jest właśnie Grenouille- główny bohater powieści. Jest to człowiek obdarzony wyjątkową cechą- nieprzeciętnie czułym zmysłem powonienia (ale za to pozbawiony moralności i etyki). Jan Baptysta poznaje świat nie za pomocą wzroku czy dotyku, ale właśnie za pomocą węchu. Powieść w ogóle przedstawia koncepcję, zgodnie z którą głównym zmysłem jest węch, choć nikt, poza głównym bohaterem, sobie tego nie uświadamia. Grenouille jest samotnikiem, zawsze trzyma się z dala od ludzi, od których nigdy nie zaznał ciepła i miłości. Przełomem w jego życiu jest moment, w którym uświadamia sobie, że on sam nie ma zapachu, kolejnym- spotkanie z kobietą, obdarzoną zapachem idealnym. Pasja doprowadza do tragedii i obsesji. Jak narodził się potwór? Czy można stworzyć perfumy z człowieka? Dowiedzcie się sami.

Nie tylko fabuła jest wyjątkowa- także budowa powieści jest niespotykana. W większości jest to opowieść snuta przez narratora, z wplecionymi tylko gdzieniegdzie dialogami. Powieść, mimo, że traktuje o szaleńcu i mordercy, urzeka niesamowitym, wręcz bajkowym klimatem. Prosty i lekki język sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko, natomiast opisy, bardzo plastyczne i żywe, nie nużą a tylko rozbudzają wyobraźnię i ciekawość. Niewątpliwym plusem jest także kreacja głównego bohatera- mimo, że jest to postać negatywna, od początku wzbudzała we mnie pewien rodzaj sympatii. Kiedy Grenouille wpadał w kłopoty, od razu zaczynałam bać się o niego i trzymać za niego kciuki, mimo, że uważam go za potwora. Obraz stworzony przez Süskinda jest też na tyle sugestywny i, mimo swojej niesamowitości, realistyczny, że Czytelnik może się w niego wczuć i identyfikować się z nim. Nacisk na wrażenia węchowe jest w powieści tak silny, że mimowolnie zaczyna się węszyć. Książka bez wątpienia jest niezwykle emocjonalna i głęboka, bo to nie tylko zwykła opowiastka. Jak każda bajka, nawet jeśli to bajka dla dorosłych, ma morał i niesie za sobą przesłanie. Zmusza do refleksji nad tym, jak kształtuje się osobowość, jakie czynniki na nią wpływają i czy człowiek rodzi się zły, czy też złym się staje.

O "Pachnidle" mogłabym mówić godzinami. Jeśli jeszcze go nie przeczytaliście to marsz do księgarni lub biblioteki (zależy co jest bliżej). Powieść polecam wszystkim, bo jest genialna, świetna, świeża i bajeczna.