Most dusz recenzja

Świat fantastyki.

Blyskotliwy.
Pełen zwrotów akcji.
Nieszablonowy i nieprzewidywalny.
Magiczny i pozornie opanowany.

Taki właśnie jest świat Casidy Blake, głównej bohaterki serii wydanej przez Wydawnictwo Zygzaki, autorstwa Victorii Schwab.

Mam to do siebie, że recenzując książkę mieć punkt odniesienia. Twórczość autora, może inne części historii. I tym razem też musiało tak być.
Na początek przeczytałam dwie pierwsze części Trylogii, w jeden (!) wieczór.

Cassidy to dwunastolatka przeżywająca ogrom miedzywymiarowych przygód w kolejnych miastach. Dwie pierwsze części dzieją się w Edynburgu i Paryżu a trzecia- "Most Dusz" w Nowym Orleanie. Dlaczego miedzywymiarowych? Ponieważ w wyniku traumatycznych przeżyć główna bohaterka zaczęła dostrzegać duchy. Na kartach książki podróżuje razem z rodzicami nieświadomymi jej nadnaturalnych zdolności... po miastach wypełnionymi nimi po brzegi.

Skupiając się na trzeciej części.
"Most Dusz" metaforyczny,czy realny?

Czy znacie miejsca pelne przeciwieństw? Takich, wśród których z jednej strony chłoniecie otaczający świat a z drugiej obawiacie się, tego co kryje?
Taki właśnie jest Nowy Orlean mistrzowsko opisywany przez autorkę. Zgiełk, gwar, ciężkość powietrza a z drugiej strony nieprzenikniona i złowroga cisza, która otula świat voodoo i magii, gdy gaśnie słońce.
Pośrodku tej ciemności ogromne zagrożenie, które podąża za Cassidy i jej przyjaciółmi, jak cień.

Najcenniejsze co ma, może utracić.
Czy tak się stanie?

Cala historia napisana jest z ogromną dbałością o utrzymanie mrocznego klimatu. Kazdy szczegól staje się istotny. W powietrzu unosi się strach i wiedza, jak wysokie jest ryzyko.
Czytelnik ma szansę zaznajomić się z kulturą panującą w mieście wampirów i jednocześnie odkryć fascynację ciemnością zupełnie w innym świetle.
Ale czy dnia?

Świat Cassidy dzieli zasłona.
Zasłona, którą niebywale prosto można podnieść i prześlizgnąć się na "drugą stronę".
Przesycona wspomnieniami i rozważaniami daje ogromną szansę, na przeżywanie empatii z główna bohaterką.

Krótkie rozdziały, wieksza czcionka i skupienie się na czytelności kart dodaje jej przystępności. Zręcznie poprowadzone opisy i dialogi pełne obrazowości i potocznego stylu sprawiają, że całość świetnie dopasowuje się do odbiorcy.
Bardzo podobały mi się skróty myślowe, półsłówki i sarkazmy.
Aż chciałabym porównać oryginał z przekładem!

Jak wspomniałam, lubiłam fantastykę.
Przy okazji tej książki miałam niewątpliwą szansę wrócić do tego co ceniłam w tej grupie literackiej.
Lekkie pióro, prostota, i uczynienie tego co nienaturalne bliskim.

Literatura fantastyczna burzy mury.
Tak jak Cassidy.
A jeśli chcesz wiedzieć jak... sięgnij po tą książkę!
A najlepiej całą serie.