Osiedle Sielanka. Nieznajoma recenzja

Znam twórczość pani Małgorzaty Gutowskiej Adamczyk. Uwielbiam wszystkie poprzednie tomy Cukierni pod Amorem. Tym bardziej chętnie przeczytałam jej najnowszą powieść, pierwszy tom serii "Osiedle Sielanka" zatytułowany "Nieznajoma".
Tytułową nieznajomą jest młoda mężatka Ala, która na osiedle wprowadziła się pół roku wcześniej wraz z mężem i teściem, który prowadzi firmę deweloperską. Poznajemy Alicję w momencie, gdy postanawia odmienić swoje życie, nie chce już pracować w rodzinnej firmie i wciskać ludziom kiepskich mieszkań pod etykietą cudownych apartamentów. Zmienia fryzurę, strój i postanawia prowadzić zajęcia z jogi na osiedlu Sielanka. Czy to jednak dobry pomysł?
Mieszkańcy osiedla nie tolerują przyjezdnych, nazywają ich imigrantami. Mają swoje przyzwyczajenia, mieszkają w starych, stóletnich domach, pielęgnują tradycję. Wszyscy się znają nawzajem, wiedzą o sobie wszystko, znają swoje przyzwyczajenia i dziwactwa. Każda próba zmiany czegoś na osiedlu wiąże się z ich ogólnym sprzeciwem.
W książce poznajemy wielu ciekawych bohaterów. Jest tu fryzjera Beata, Duży Rychu, profesorowa, emerytowana nauczycielka Maria. Moją ulubienicą jest córka Beaty, wygadana dziewczynka w wieku przedszkolnym. Jej mowa, gadulstwo, błyskotliwość po prostu mnie rozczuliły.
Perypetie bohaterów przedstawione są w prosty, humorystyczny sposób, czasem miałam wrażenie, że zbyt przerysowany, ale to mi nie przeszkadzało. Można by spokojnie powiedzieć, że to takie Alternatywy 4 dwudziestego pierwszego wieku.
Niby Osiedle Sielanka to część Warszawy a jednak z opisów wynika, że jest to miejsce piękne, pełne starych, drewnianych domów, z dużą ilością zieleni. Ludzie mają tu swoje gospodarstwa, ogrody. Aż tu nagle zaczynają w ich skrzynkach pocztowych pojawiać się ulotki "Kupię ten dom". Kto za tym stoi? W ostatnim czasie coraz więcej jest wyciętych drzew, powstają nowe apartamentowce, zaczyna brakować miejsc zielonych, gdzie można by wypocząć na łonie natury.
Czy mieszkańcy mają prawo czuć niepokój?
Napiszę tylko, że czekam na drugi tom.