Obiecaj, że warto recenzja

❤️ RECENZJA ❤️
TYTUŁ: "Obiecaj, że warto"
AUTOR: Monika Kacprzyk
DATA PREMIERY:
"Prawdziwa miłość jest wtedy, gdy człowiek na wolny wybór i sam z siebie wybiera ciebie. Każdego dnia."
Historia Weroniki i Damiana na długo zapadnie mi w pamięci. Jest to niezwykła opowieść o miłość, bólu, rozczarowaniu, strachu i nadziei.
Ona, młoda, zdolna i ambitna kobieta. Spełniającą się zawodowo. Mająca tak wiele, w tak młodym wieku. Wygląd pomaga jej w pracy, dzięki czemu pnie się po szczeblach kariery w zawrotnym tempie. Wie jak używać swoich atutów by negocjować dobre warunki umów z klientami. Wbrew wielu niestosownym propozycjom, nigdy nie zgadza się na seks. Pewnego dnia przez przypadek poznaje Damiana...
On, prezes dużej firmy logistycznej, przystojny i nastawiony na sukces. Mający wszystko czego można zapragnąć. Duży apartament w Krakowie, nowy samochód, kupę zer na koncie. Jedyne czego mu brakuje, to "normalna" kobieta. Poprzednie związki sprawiły, iż nie ma dobrego zdania o płci pięknej. Generalnie nawet nie szuka nikogo na siłę, w końcu może mieć każda na jedną noc. Pewnego dnia jednak wpada na Weronikę...
Pojawienie się w pewnym miejscu i w odpowiednim czasie sprawia, że dwoje obcych sobie ludzi spotyka się, a ich losy mają się na zawsze połączyć. Od tego zdarzenia ma miejsce ciąg przyczynowo skutkowy. Cokolwiek się dzieje, ma swoje skutki w najbliższym czasie. Oboje naginają własne zasady by spróbować wejść w coś czego najbardziej się boją...
Bohaterowie powieści wiele sobie nie mówią. Mają skrywane tajemnice. Mroczną i bolesną przeszłość. Brak zaufania wobec drugiej osoby też nie ułatwia sprawy. Chcieliby stworzyć coś na kształt związku, ale strach przed uczuciami przysłania racjonalne myślenie. Przez brak porozumienia błędnie odczytują zachowania i intencje drugiej strony. Czy w takiej relacji da się utworzyć coś trwałego? Co się stanie, gdy los jeszcze bardziej wystawi ich na próbę, ofiarowując niespodziewanie coś, o czym skrycie marzą od wielu lat... Nadmiar złego przeszłość również upomni się o swoje.
Autorka stworzyła bardzo emocjonującą książkę. Nie łatwo mi się ją czytało. Nie jest ona lekka. Trzeba wiele "przeżyć" z bohaterami. Niejednokrotnie wkurzał mnie brak komunikacji między Weroniką a Damianem. Wiele przykrych sytuacji udałoby się uniknąć, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali i ufali sobie. Wiem, że nie jest to proste i dużo łatwiej mówić o tym, ale książka jasno pokazuje do czego doprowadza brak rozmów.
Lubię, gdy w książce dużo się dzieje. A tu właśnie tak jest. Akcja goni akcje. Do tego dorzucić emocjonalne rozterki bohaterów i mamy przepis na dobrą książkę. Gratuluję autorce pomysłu na powieść.