Światło recenzja

„Światło” Kaliny Kowalskiej – tomik wierszy. Liryczna wędrówka wiodąca szlakiem powszechnie znanych „memów” kulturowych i popkulturowych. Poetycka odyseja po świecie ludzkiej egzystencji, naznaczonej wpływem niemal każdej ze sztuk. W strofach wierszy wielorakie odniesienia: biblijne i mitologiczne (m. in. wieża Babel, Charon, Eurydyka, Afrodyta, Eneasz ), literackie (m. in. Gałczyński, Miłobędzka, Rilke, Marquez, Kruczkowski, Hugo, Amicis ), malarskie (Chagall, Duda-Gracz, Vermeer), muzyczne i filmowe (Chopin, Van Morrison, Buena Vista Social Club, Eastwood, Allen ) jak również geograficzne czy astronomiczne (np. Orion, Syriusz, Plejady, a na Ziemi: Paryż, Wenecja, Avignon, Tivoli, Hiroszima, Nowy York). Bogate imaginarium, wyrażone językiem zaczerpniętym z dwóch kanonów współczesnej poetyckiej mody – wiersza sprozaizowanego i miniatury poetyckiej. Erupcja uczuć i popis intelektu w jednym. Dystans i zaangażowanie, gorąca liryczność i chłodna refleksja, humor i pazur. Uważny namysł nad życiem, miłością i poszukiwaniem sensu. Pozbawiona ckliwego sentymentalizmu – poezja niezwykle kobieca w najlepszym tego słowa znaczeniu.
Pod pseudonimem Kaliny Kowalskiej kryje się poetka i felietonistka Beata Golacik. Autorka tomików: „Za mną przede mną” , omawianego tu zbioru pt. „Światło” oraz cyklu miniatur lingwistycznych, zatytułowanego „Łupki”. W 2016 r. ma ukazać się kolejna książka poetycka Kaliny Kowalskiej – „Złodziejka głosu”.