Niezniszczalni. recenzja

Karolina Wilczyńska to młoda, zaledwie siedemnastoletnia dziewczyna, urodziła się dokładnie 8 maja 1996 roku, mieszka pod Wrocławiem. Uwielbia pisać i tańczyć, ma niesamowicie bujną wyobraźnię, czego odzwierciedleniem jest ta właśnie powieści. To debiut, moim zdaniem całkiem udany. Zaskoczyła mnie ta książka, spodziewałam się jakiejś prostej historyjki o miłości młodej, wchodzącej w życie kobiety, która lubi szybkie samochody. A jednak możemy tu znaleźć coś więcej...

Początkowo bohaterka mieszka ze swoją matką, chociaż relacji panującej między nimi daleko jest do doskonałości. Córka na pewno nie należy do grzecznych i spokojnych, poukładanych panienek, a i matka nie za bardzo wie, jak sobie z nią poradzić, jak do niej dotrzeć, jak z nią rozmawiać.

Rodzice Kayli rozwiedli się, gdy była małą, ośmioletnią dziewczynką, a jeżeli stosunki między nią a matką nie były udane, to z ojcem nie łączyło ją już nic. Miał swoje własne życie, o córce nie wiedział zbyt wiele. Przynajmniej do czasu wypadku, wtedy bowiem matka postanwiła, że Kayla wyprowadzi się do niego, może dzięki temu córka wreszcie stanie się odpowiedzialna?

W tej książce ciągle coś się dzieje, mamy wrażenie, że sami jesteśmy w tych szybkich samochodach, że to jazda bez trzymanki, a my jesteśmy w centrum wydarzeń. Czy Kayla da sobie radę w nowym środowisku, czy przestanie się ścigać, a może się zakocha i odnajdzie swoje przeznaczenie? Warto zapoznać się z tym tytułem, chociaż największą frajdę z przeczytania tej opowieści będą mieli zapewne młodsi czytelnicy, ci, którzy dopiero szukają swojej drogi, wchodzą w dorosłość. To może być dla nich świetna zabawa, oni najlepiej poczują się w takich klimatach, odnajdą w tej historii.