Niewybaczalne recenzja

“Niewybaczalne” odsłania przed czytelnikiem nową twarz Izabeli Janiszewskiej. Jest świadectwem unikalnego genu empatii, który nosi w sobie pisarka. Jakikolwiek stan emocjonalny bierze na tapet, czytelnik fizycznie go współodczuwa. Czeka Was podróż pełna bólu, napięcia, skrywanych tajemnic i głębokiego zamyślenia.

Thriller w wydaniu Janiszewskiej przypomina kostkę Rubika. Zamiast kolorów, ścianki zabarwione są emocjami. Wśród nich te najbardziej przejmujące: strata, nienawiść, zemsta, kłamstwo, przemiana i przebaczenie. Dłonie czytelnika drżą przy każdym ruchu. Widzi on bowiem, że gdy jedna ścianka układa się w całość, pozostałe przerażają swym obrazem. I jeszcze ten dźwięk… To wycie serca, które rozbrzmiewa na końcu układanki i niesie się echem po Twoim wnętrzu.

Co zaserwuje Wam “Niewybaczalne”? Dwie linie czasowe i dwa typy narracji. Historie, które dzieli 25 lat, a mimo to łączy bardzo wiele. Przeżyjecie zaginięcie trzyletniego chłopca, którego matka dosłownie na ułamek sekundy spuszcza z oka. Traficie na miejsce brutalnego mordu, którego motywu nikt nie będzie w stanie rozwikłać. Poznacie kobietę, której dotychczasowe życie zbudowane było na kłamstwie. A w końcu udacie się do małej, zamkniętej społeczności, by przekonać się, jak ulotne bywa poczucie bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania.

Najnowsza powieść Izabeli Janiszewskiej to węzeł splątanych ze sobą historii, które angażują emocje czytelnika i uruchamiają wrażliwość. Jak zwykle są to wątki oryginalne, ważne i niewygodne dla jednostki - podane w słynnym już stylu Autorki. Oto wybrane z nich, które poruszyły mnie najbardziej…

“Niewybaczalne” to historia o druzgocącej, wewnętrznej przemianie młodego człowieka. Dochodzi do niej pod wpływem m.in. psychicznego znęcania się rówieśników, wyśmiewania i poniżania. W ślad za nimi odzywają się demony, które szepczą nieukształtowanej jeszcze osobowości, jaką ścieżką powinna podążać.

Na przykładzie losów głównej bohaterki, Autorka ukazuje relację kłamstwa i prawdy. Pierwszą jej odsłoną jest samo odkrycie, że zostaliśmy oszukani. Wówczas pojawiają się pytania, a w ślad za nimi konieczne są decyzje. Czy chcemy poznać prawdę? Czy potrafimy po raz kolejny zaufać? Czy za wszelką cenę warto wiedzieć? Janiszewska zostawia czytelnika z trudnym dylematem. Co tak naprawdę boli nas najbardziej - doświadczenie kłamstwa, czy deficyt prawdy?

Thriller Izabeli Janiszewskiej to przejmujący kolaż bólu, rozdarcia i cierpienia po stracie najbliższych. Nikt nie jest gotowy na doświadczenie śmierci. Ślad, który pozostawia na żyjących odmienia ich losy na zawsze. Bohaterowie “Niewybaczalnego” rodzą się na nowo, kiedy ich bliscy odchodzą. Otwierają oczy i nagle widzą, że są w środku obumarli, że przyszli na zupełnie inny świat. Nienawidzą go. Pragną opuścić. On tymczasem pęta ich dalsze losy.

Pisarka słynie z tego, że wykorzystuje swoją twórczość do uwrażliwiania czytelników na istotne kwestie społeczne. To bez wątpienia Jej znak rozpoznawczy. Nie inaczej jest w “Niewybaczalnym”, gdzie doświadczamy ciężaru depresji i bezsenności, które są bolesną stroną życia dwójki bohaterek.

Mała, zamknięta społeczność jest cichym bohaterem “Niewybaczalnego”. Przemiana relacji międzyludzkich w obliczu wzajemnych podejrzeń przedstawiona jest bardzo realistycznie. Budowane latami poczucie bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania okazuje się kruche i pozbawione solidnych fundamentów.

W “Niewybaczalnym” odwaga ma charakterystyczną twarz. Jest odbiciem postawy, w której człowiek walczy o prawdę, pomimo iż ta zachwieje jego światem w posadach. Ujrzycie tę walkę oczami co najmniej kilku bohaterów.

Zemsta nie jest rozwiązaniem, ale ma ogromną siłę. Steruje nami, niczym wewnętrzna motywacja, nie pozwalając zapomnieć do czego nas prowadzi. Czy jesteśmy w stanie oprzeć się destrukcyjnemu pragnieniu zemsty?

Czy istnieje zbrodnia, którą jesteśmy w stanie wybaczyć? Czy są okoliczności łagodzące dla bestialskiego mordu? Czy i kiedy sami bylibyśmy skłonni posunąć się tak daleko? Na ile to, kto dokonuje zbrodni może definiować jej osąd w naszych oczach? Kiedy zwycięża nienawiść, a kiedy pokonać ją może przebaczenie? “Niewybaczalne” uruchamia w czytelniku dialog wewnętrzny, a powyższe pytania bynajmniej nie są najtrudniejszymi.