Lody we wszystkich smakach recenzja

Oskar i Ola, bohaterowie książki “Lody we wszystkich smakach” to pogodne dzieci z małymi i wielkimi marzeniami. Bo jak mówi polskie przysłowie “za młodu żyjesz marzeniem, na starość wspomnieniem”. Nic z tych rzeczy. Dorośli też powinni marzyć i uczyć tego dzieci. Tak jak ta książka uczy, że warto bujać w obłokach. Kto wie, może jak będziemy czegoś mocno pragnęli, to się spełni?

Książeczka autorstwa Pawła Mildnera to nie byle co. Głównie za sprawą twórcy. Mildner jest uznanym ilustratorem, grafikiem komputerowym. Dlatego całość to przede wszystkim niebanalne ilustracje okraszone krótkimi tekstami. W rezultacie mamy przyjemny przekaz dla dzieci w wieku 3+. Choć nie twierdzę, że mniejsze maluchy są wyłączone. Brzdąc, który niedawno pojawił się w naszym domu, również z wielką uwagą przyglądał się kolejnym stronicom z pewnej odległości (ślinienie, ulewanie i gryzienie przy tej książce niestety nie wchodzą w grę).

Marzenia opisane i pokazane tutaj są niesztampowe. Nie ma tu czegoś w rodzaju: “zostać strażakiem”, czy “mieć domek dla lalek”. Oskar i Ola marzą o rzeczach małych i wielkich, poważnych, zwariowanych i nieoczywistych. Jednym z tych marzeń są między innymi tytułowe “Lody we wszystkich smakach”.

Przypatrując się okładce na dużego, fioletowego jegomościa ma się wrażenie, że jest tu lekkie podobieństwo do muminkowej Buki. To także jedno z marzeń, ale nie zdradzę jakie. W każdym razie postać ta nie wzbudza strachu co Buka. Ma pogodny wyraz twarzy, jak mali bohaterzy, co zachęca do otwarcia książki bez wahania.

Czy książka jest tylko wyliczanką, co dzieci chciałyby mieć, robić, kim być? Niezupełnie. Na końcu mamy ciekawy finał drogi przez marzenia. Pozostanie to tajemnicą. Nie dajmy się zwieść, że książki dla dzieci wieją infantylizmem i nudą. Dobrym przykładem jest Wydawnictwo Dwie Siostry, gdzie “Lody we wszystkich smakach” zostały wydane. Jedno z lepszych wydawnictw na polskim rynku skierowane właśnie ku najmłodszym.

A ja się zastanowię, ile jest smaków lodów na świecie, i ile potrzebowałby człowiek czasu, żeby je wszystkie spróbować? Ot skomplikowana natura dorosłego człowieka. Chyba lepiej być dzieckiem.