Miłość Peoni recenzja

Miałam taki okres, kiedy czytałam dużo książek na temat Dalekiego Wschodu. W większości to były obyczajówki współczesne albo historyczne. Chcąc nie chcąc trafiałam tam na różne zwyczaje i wierzenia Chińczyków, Japończyków i Koreańczyków, ale zawsze to było tło do opisywanych wydarzeń 🇨🇳

Miałam już za sobą kilka tytułów od Lisy See zanim sięgnęłam po „Miłość Peonii”, więc wiedziałam czego się spodziewać, opis wydawcy też był całkiem zwyczajny, aż tu nagle... 👀

Bohaterka umiera. Myślę sobie - co do motyla. Jak to umiera? To teraz ktoś inny będzie głównym bohaterem? 🧐

I tutaj nastąpiło takie zaskoczenie, że zbierałam szczękę z podłogi. To wszystko, co gdzieś tam przy okazji w innych historiach się przewijało - tutaj ożyło. Bohaterka stała się duszą zawieszoną pomiędzy światami, bo nie dokończyła jeszcze pewnych spraw na ziemi 🎍

To jest fantastyka, ale bez super mocy, wymyślnych efektów specjalnych czy ciągłej akcji. Autorka popełniła już lepsze książki, ale żadna nie pokazała chińskiego świata duchowego z takiej perspektywy jak ta. W tej kulturze ludzie wierzą, że duchy przodków są przy nich, dlatego trzeba im powierzać jedzenie i przedmioty domowego użytku - pamiętam, jak sama się przestraszyłam, że rodzina bohaterki może o tym zapomnieć, a wtedy opuści ją energia i już nie będzie mogła nic zrobić 💐

Dla mnie ta książka to perełka właśnie przez tyle emocji, które we mnie wzbudziła ❤️ a dodatkowo lekcja historii i mitologii.