Niespodziewanie jasna noc recenzja

 W książce możemy zauważyć trzech głównych bohaterów. Ich historie na początku różnią się i czytelnik ma wrażenie, że czyta dwie osobne, lecz w pewnym momencie łączą się ze sobą.
 Poznajemy historię Kuby Sokołowskiego - studenta prawa, który pragnie być aktorem. Ma rodziców, którzy wiecznie się ze sobą kłócą, młodszego brata którego kocha i byłby w stanie się rzucić za nim w ogień oraz dziewczynę - Weronikę, która pragnie mieć go na własność i pracować w kancelarii jego ojca. Przygotowując się do castingu w przedstawieniu pt "Romeo i Julia" poznaje na Skypie koleżankę - Alice. Mieszka ona  w Londynie. Po wielu latach cierpienia (przeszczep nerki) dostaje się na warsztaty artystyczne. Na realizację tych warsztatów wybiera Warszawę gdyż Kuba proponuje jej bycie tłumaczem i przewodnikiem w zamian za pomoc w przygotowaniu się do roli.  Czy tych dwoje zostanie tylko przyjaciółmi? Co ich połączy ze sobą?
 
 Trzecim bohaterem jest Harmoń. Człowiek, który po chorobie stracił wszystko i zrozumiał co tak na prawdę jest ważne w życiu. Jest jak duszek, który chce wszystkim pomagać. Niestety nie każdy docenia jego starania. W pewnym momencie bohater spotyka na swojej drodze  Kubę. Znajduje go nieprzytomnego na chodniku i wzywa karetkę.
 
 Po przeczytaniu tejże książki przyznam, że mam bardzo mieszane uczucia. Nie do końca rozumiem, jaki autorka miała pomysł przy budowaniu jej konstrukcji. Na początku wydaje się czytać dwie osobne historie lecz później poprzez ten wypadek i spotkanie Harmonia z Kubą łączą się one w jedną całość.
 
 "Niespodziewanie jasna noc" zaliczyć można do obyczajówek dla dorosłych, a zarazem książek młodzieżowych. Autorka porusza wiele trudnych tematów zmuszających człowieka do myślenia m.in.relacje w rodzinie, dobro drugiego człowieka, kontakty międzyludzkie, choroba.
 
 Czyta się ją szybko, lecz ten brak ciągu jednej historii może spowodować, iż człowiek się gubi.
 
 Mimo tego minusu książkę polecam
 
 Moja ocena to: 6/10