Niespełnenia recenzja

„Niespełnienia” – Piotr Strzeżysz

Książka w stu procentach poświęcona kolejnym etapom z życia, z którymi musiał zmierzyć się sam autor. Choroba matki i jego osobista żałoba.

Wszystko dzieje się w momencie, w którym kobieta zostaje zarażona Covid, trafia do szpitala i już z niego nie wraca. Nie ma nic gorszego, niż niemoc przygotowania się na odejście najważniejszej osoby w życiu. Piotr zmagając się z żałobą powraca wspomnieniami do dzieciństwa dzięki czemu jest w stanie choć na chwilę pobyć ponownie z mamą. Wiadomo nie zawsze poświęcał się tak jak to należało, często się buntował i nie miał ochoty na rozmowę. Lecz to właśnie jego serce w tym momencie krwawi. To on nie będzie już mógł zwrócić się do matki z jakimś błahym problemem, zwykłą rozmową o pogodzie. Nie spotka jej już nigdy więcej, nie napije się z nią kawy, nie przytuli.
Jak każdy młody człowiek zbaczał z właściwej drogi, kiedy nie raz został wystawiony na próbę, czy chociażby okłamał rodzicielkę, bo uważał to za jedyną słuszną decyzję. I nie ma tu koloryzowania, jest prawdziwie, tak jak to bywa w życiu. Nie lecą fajerwerki, lecz bardziej rzucane są siekiery, gdy atmosfera między matką a synem gęstnieje.
I choć Piotr starał się w swym życiu sprawić, żeby jego mama była szczęśliwa, to nie zawsze mu wychodziło. Czasami bywało pod górkę, lecz rodzicielka choć brakowało jej sił, nie poddawała się. Kochała go takim jaki był. Pewnego razu wysłał jej bukiet kwiatów, a ta cieszyła się, że dostała je od tajemniczego adoratora. Nie przyznał się, bo wiedział, że właśnie w tym momencie jego mama Jadwiga jest spełniona i szczęśliwa.

„Nagle zdałem sobie sprawę, że po raz pierwszy w życiu wracam do pustego domu.”

Na wstępie każdego rozdziału jest opisane jakie objawy ma pacjentka, która trafiła do nich na oddział. Jest to surowy opis, który daje wiele do myślenia. Polecam szczególnie osobom, które nie mogą poradzić sobie z odejściem bliskich osób. Nie zawsze jesteśmy na to przygotowani. I choć wiemy, że życie bywa nieprzewidywalne, to czasami zdarzają się takie chwile, które rozwalają nam serce na milion kawałków i którego nie da się zlecić już w całość. Zostaje pustka.