Nieposkromiona recenzja

W końcu przyszedł czas na "Nieposkromioną", czyli już czwarty tom serii "Dom Nocy" rodzinnego biznesu - autorstwa matki i córki. Cały czas, przy okazji wyjścia nowej części, potwarzam sobie, że mam inne książki do kupienia, a tego typu rzeczy powinnam sobie darować, ponieważ już dość mam tego na półce. Ale jak zawsze rozum nie współgra z rozumem, więc (zresztą po okazyjnej cenie) uprzejmy pan kurier przyniósł mi to "cudeńko" do domu.




Dla krótkiego przypomnienia i odświeżenia pamięci: główną bohaterką jest Zoey, która w pierwszej części niespodziewanie zostaje Naznaczoną, czyli osobą, która ma zostać dojrzałym wampirem (albo umrze) i trafia do nowej szkoły, gdzie kształci się młodzież do pełnienia nowej fukcji. Dziewczyna szybko się dopasowuje, jednak jest osobą wyjątkową i niezwykłą, ponieważ zostaje szczególnie pobłogosławiona przez sławioną boginię Nyks. Przez kolejne części wszystko się komplikuje...




W czwartym tomie ponownie dzieje się mnóstwo zaskakujących i dziwnych wydarzeń. Zoey musi poradzić sobie z różnymi przeciwnościami losu - przyjaciele odwrócili się od niej, jej najlepsza przyjaciółka umarła, ale wróciła, jednak nie przypomina dawnej siebie; jeszcze do tego jej największy wróg nagle okazuje się strasznie pomocny i przydatny, a do tego zdolnym do przyjaźni i prawdziwego oddania. Oczywiście nie mogłoby zabraknąć problemów sercowych - tutaj mamy sprytnie wymyślony czworokącik, w którym jest miejsce tylko dla jednej roli damskiej.




Nie przepadam za stylem, jakim posługują się autorki. Jest on dla mnie zbyt prosty, nieujmujący, mogę powiedzieć, że również rażący, bo ciągle wydaje mi się, że panie/panny Cast jakby na siłę próbowały wplątać w książkę obecny język mówiny, który jak wiadomo nie jest zbyt bogaty i wymagający do przyswojenia. Ja uwielbiam zachwycać się słowem, pięknymi opisami (nawet w prostych powieściach), a tutaj dostałam porządną porcję zimnej wody. Po prostu nie mogę się do tego przyzwyczaić. Przeczytałam już cztery części i wątpię, żebym przy dziesiątej, czy setnej zmieniła zdanie.




Postacie również są proste. Ogólnie rzecz biorąc ta seria jest strasznie "łatwa", ale również przyjemna (poza paroma minusami) do czytania. Teraz w sumie trudno o dobre czytadło w dziedzinie książek o wampirach, aniołach, demonach, wilkołakach, wróżkach itp.




Znając doskonale, albo w jakimś tam procencie, siebie to kupię następną część, i następną oraz dwie kolejne, bo będę miała kaprys. Albo zaskoczę samą siebie i wybiorę kolejną książkę pani Jodi Picolut? Zobaczymy. Jednak buszując po internecie nastknęłam się na wzmiankę o "Osaczonej", która ma zostać wydana prawdopodobnie w przyszłym roku. Lista rośnie, tylko skąd na to brać pieniądze:)