Nieodpowiednia chwila recenzja

„Była szczęśliwa, więc ja też powinienem. I byłem. Przecież byłem szczęśliwy, prawda? Miałem wszystko, mogłem mieć wszystko…”

Bo czasami miłość, to za mało…

„Nieodpowiednia chwila” to trzecia już książką autorki, jaką miałam przyjemność przeczytać. Dzięki zaufaniu, jakim zostałam obdarzona, miałam okazję poznać ją przedpremierowo, napisać rekomendację oraz objąć patronatem medialnym. I powiem wam, że choć minęło już trochę czasu od jej przeczytania, nadal bardzo siedziała mi w głowie. Przed napisaniem dzisiejszej recenzji, postanowiłam przeczytać ją jeszcze raz, i choć już doskonale wiedziałam, jak potoczą się losy bohaterów, to w żaden sposób nie wpłynęło to na moje odczucia tej książki.

Historia, jaką poznajemy w tym tomie, to kontynuacja losów bohaterów poznanym w książce „Nieodpowiednia dziewczyna”. I choć pierwszy tom serii również mi się podobał, to jednak to, co autorka wymyśliła w tej części, okazało się istną jazdą bez trzymanki. Była to tak emocjonalna podróż, że po jej zakończeniu czułam się dosłownie wypompowana. I tu wcale nie chodzi o to, że działy się w niej jakieś straszne i niedopuszczalne rzeczy, które mógłby szokować czytelnika. Nie. Ta historia to po prostu samo życie. Opowieść, która mogłaby spotkać każdego z nas.

Bohaterowie w pierwszym tomie sporo przeszli, by w końcu móc cieszyć się szczęście. Popełniali wiele błędów, nie zawsze postępowali tak, jak powinni. I gdy wydawało się już, że w końcu będzie dobrze, wydarzy się coś, co musi ich rozdzielić.. Jednak, czy można tak po prostu zapomnieć i zacząć żyć od nowa? Czy wyjazd z miasta pomoże na ból tęsknoty? Czy zajęci swoim nowym życiem są w stanie zapomnieć o sobie? Bo ile tak naprawdę jesteś w stanie poświęcić dla drugiej osoby? Czy poświęcisz też samego siebie?

***

Autorka tym razem totalnie mnie zaskoczyła. W swoich poprzednich książkach pokazała już, jak fajny ma styl i lekkość, z jaką posługuję się słowem, jednak tamte historie nie były aż tak emocjonalne. Tutaj cała historia pomimo wielu zwyczajnych i normalnych rzeczy, cały czas miała w tle ból rozstania, jaki towarzyszył bohaterom. Każde z nich próbowało żyć normalnie. Walczyli ze swoimi słabościami, pragnąc przekonać samych siebie, że tak musi być. Właściwie do samego końca nie możemy być pewni, jak to wszystko się zakończy.

Jeśli więc szukacie historii niezwykle poruszającej, prawdziwej, życiowej. Takiej, która was wzruszy, ale czasami też rozbawi, która niesie nadzieje, udowadniając, że przecież każdy zasługuję na szczęście, to musicie poznać historię Daniela i Eve. Mam nadzieje, że serca czytelników porusza tak samo, jak moje.

POLECAM