Nie poddawaj się recenzja

Dzisiaj trochę o dnf…


Ulubiony książkowy bohater znanej z Fangirl Cathy powraca z własną historią.

Simon Snow rozpoczyna właśnie ostatni rok nauki w Szkole Czarodziejów w Watford. Nie żeby przez ostatnie kilka lat jakoś bardzo się podszkolił – wciąż słabo radzi sobie z różdżką, w dodatku nieustannie coś podpala albo sam wybucha. Na domiar złego porzuca go dziewczyna, a jego mentor nie daje znaku życia. Simon zupełnie nie wie, dlaczego akurat on uznawany jest za najpotężniejszego czarodzieja, skoro każde z jego życiowych przedsięwzięć to porażka. Ale gdy w Świecie Magów zaczyna wrzeć, Simon musi sprostać wyzwaniu i zapanować nad sytuacją. Nie pomaga przeczucie, że Baz, jego współlokator, a zarazem największy wróg, prawdopodobnie knuje coś za jego plecami.

Nie poddawaj się to powieść o magii, duchach, miłości i tajemnicy. Jest w nie tyle pocałunków i sekretów, ile można się spodziewać w książce Rainbow Rowell, autorki Fangirl, ale pojawia się tu znacznie więcej wampirów i innych potworów.

Cała trylogia opowiada o Simonie Snow. W pierwszym tomie rozpoczyna on ostatni rok w szkole Watford. Jest to szkoła dla czarodziejów, lecz on nie do końca dobrze radzi sobie z zaklęciami i magią. W tej części zapoznajemy się również z jego dotychczasową dziewczyną- Agathą. Z opisu wynika, że się rozstali, ale niestety nie byłam w stanie dojść do tego momentu. Nie przeczytałam nawet połowy książki, a już ją odłożyłam? Dlaczego? Z kilku powodów:
- Bardzo płytcy bohaterowie i nierozbudowane relacje między mimi,
- Nierozbudowany świat,
- Nieprzyjemny styl pisania.
Miałam wrażenie, że czytam jakąś książkę z wattpada. Może przez ten styl pisania?

Kompletnie nie zaangażowałam się w historię, ani nie przywiązałam się do bohaterów. Styl pisania również nie przypadł mi do gustu- bardzo prosty. A ten wątek romantyczny z Agathą- niczym niepodbudowany, dodatkowo kiedy główny bohater nie wiedział, czy zależy już mu na tej relacji i czy w czasie rozłąki między nimi tęsknił za swoją dziewczyną, nawet z nią o tym nie porozmawiał. Rozumiem, że słowa to często źródło nieporozumień, ale warto na bieżąco rozmawiać o swoich uczuciach, a nie ignorować czyny drugiej osoby i nie dawać jej wyjaśnić zaistniałej sytuacji.

Ja definitywnie jestem na nie. Zrobiłam dnf, ponieważ nie miałam zamiaru dalej zagłębiać się w historię, która mnie kompletnie nie interesuje.