Takie buty z cholewami recenzja

Po pierwszą książkę autorstwa Weissa sięgnęłam z powodu ciekawości jego osoby, po drugą - już z ciekawości jego dalszych poglądów. Bo w odróżnieniu od pierwszej, ta książka jest o wiele bardziej polityczna, co choć niewątpliwie ciekawe, bywa też nużące. Może dlatego czytałam książkę przez dłuższy niż zakładałam okres czasu.

Książka opowiada zarówno o czasach Holokaustu, jak i o czasach współczesnych. Z jednej strony wiele w niej elementów prywatnych, z drugiej - opisów wydarzeń ważnych z punktu widzenia historycznego. Najwięcej miejsca poświęcono jednak polityce Izraela oraz zagadnieniom przyjaźni polsko-izraelskiej, którą Weiss stara się ciągle zacieśniać, choćby przez spotkania z wybitnymi Polakami jak Jan Paweł II czy prof. Bartoszewski. Weiss rozprawia się też z stereotypem Polaka-antysemity, co jest dość niezwykłe - Żyd broniący Polaków, mówiący, że są narodem, który wykazał się wielkim męstwem. Autor nie mówi, że wszyscy Polacy są prosemiccy - i słusznie, bo nie są. Jednak na całym świecie broni naszego narodu, choć niekiedy za tą obronę Polacy odpłacają mu w sposób haniebny (o czym też można przeczytać w książce).

Z pewnością nie jest to książka łatwa, bo nie miała taką być. Mi osobiście przypadła do gustu bardziej pierwsza książka jego autorstwa "Ludzie i miejsca", może dlatego, że nie była aż tak bardzo polityczna. Poza tym, mogłabym zarzucić temu wywiadowi-rzece, że Weiss nie zawsze odpowiada na pytania, jakie stawia mu Anna Jarmusiewicz, choć może jest to wynik korekcji edytorskiej?

Niewątpliwie jest to jednak książka ważna, choćby z punktu niełatwej historii polsko-żydowskiej. Historii, która pokazuje, że te dwa narody zawsze były sąsiadami. Może więc warto zrobić wszystko, by nasze stosunki były jak najbardziej sąsiedzkie?