Dobre miasto recenzja

Dobrym Mieście zamordowano kobietę-anioła. Żonę biznesmena, która zawsze pomagała potrzebującym, udzielała się charytatywnie, wspomagała sprawy lokalnego kościoła. Kto może stać za tą zbrodnią? Jest to małe, brudne miasto, które jest przepełnione bezrobociem i rutyną. Niby każdy się z każdym zna, ale wiadomo, że nie jest to prawdą. Każdy ma swoje tajemnice i mroczne sekrety.
Przed dziennikarką Małgorzatą stoi niełatwe zdanie. Po pierwsze: ma zająć się sprawą tego morderstwa. Po drugie: sama mieszkała w Dobrym Mieście. I bynajmniej nie ma z tym dobrych wspomnień. Jeśli chodzi o samą bohaterkę to niezbyt ją polubiłam. Często nie mogłam zrozumieć jej toku myślenia, a kiedy już go zrozumiałam zastanawiało mnie dlaczego postąpiła tak, a nie inaczej.
Bohaterka z czasem znajduje coraz więcej niedomówień i niedopowiedzeń w historii. Małgoś (jakoś tak spodobało mi się to zdrobnienie) musi zderzyć się z murem milczenia, zmowy i biznesmenami, którzy trzymają w ręku całe miasto.
Mam mieszane odczucia co do tej książki. Z jednej strony dostałam bardzo dobre teksty, które trzymały mnie w napięciu, żeby później otrzymać „morze” niczego szczególnego. Autor miał wiele ciekawych pomysłów, stale podrzuca tropy, zmienia narrację z jedno- na trzy- i nawet dwuosobową (a to było bardzo fajne, wtedy aż chłonęłam książkę!). Spodobało mi się też opisanie wątku choroby psychicznej. I od razu kontra: wątki seksualne balansowały na granicy wulgarności i według mnie czasem ją przekraczały. Chociaż może jestem staroświecka?
Książki ani nie polecam, ani nie odradzam. Po prostu myślę, że jest więcej kryminałów, które trzymają w napięciu. Tej książce zabrakło „tego czegoś” czym mogłaby mnie urzec, co nie znaczy, że nie czytało mi się jej dobrze.