Mroczne niebo recenzja

Znacie autorkę, której książki wręcz pochłaniacie lub nigdy was nie zawiodły? Autorkę, której każda powieść jest lepsza od poprzedniej? Która, wręcz trzyma w napięciu? Za każdym razem zachwyca was nowymi, fajnymi pomysłami?

Cóż, do tej pory miałam tak z Jensen, którą uwielbiałam i brałam w ciemno. Gdy tylko zobaczyłam, że w kanapie jest, jej nowa powieść „Mroczne niebo” wiedziałam, że chcę, żeby dołączyła na półkę, cóż na tej pozycji troszkę się zawiodłam. „Mroczne niebo” toczy się w tym samym momencie co jego poprzedniczka tj. „Mroczne Wybrzeża”. Dlatego, jeśli ktoś chce przeczytać najpierw drugą część, nic nie stoi na przeszkodzie. Jeśli kochacie fantastykę, uwierzcie mi, zabierze was w niesamowitą podróż.

Znając autorkę, wiedząc, jak pisze, spodziewałam się, jakiegoś gorącego romansu na czele z fantastyką-ale nic bardziej mylnego. Opowieść skupia się przede wszystkim na wojnie, którą Mudamorczycy prowadzą z Derinem. Jeśli ktoś jest fanem opisów bitew czy miasta, które jest odcięte od dostaw żywności, a mieszkańcy nie mają się jak ewakuować-ta pozycja jest dla niego. Tym razem główną bohaterką jest Lidia, przyjaciółka Teriany z pierwszej części. Na początku byłam bardzo sceptycznie nastawiona do tej postaci i cóż, tak zostało mi do ostatniej kartki. Nie można powiedzieć, że nie jest dziewczyną z krwi i kości, bo okazała się waleczna, inteligentna a przede wszystkim odznaczała się sprytem. Pomimo rzucanych jej kłód pod nogi, stawiała im wszystkim czoła. No i czas na Kiliana-ten to skradł moje malutkie serduszko na zawsze. Okazał się człowiekiem bezinteresownym, który pomaga podwładnym. Relacja pomiędzy nim a Lidią jest niezwykle rozwojowa. Mam wrażenie, że cały ich związek był taki delikatny, pełny czułości. Czytając drugą część, cieszę się, że autorka postanowiła dokończyć wątek odnośnie bogów z pierwszej części i wszystkiego, co dookoła tego się działo.

Moje odczucia? Zmęczyłam ją i to strasznie. Gdzie pierwsza część, była rewelacyjna i chciało się jak najszybciej wiedzieć co będzie dalej, tak tutaj tego uczucia w sobie nie miałam. Być może dlatego, że nie jestem zbyt wielką fanką opisów (odnośnie opisów bitew). Niektórym akurat może przypadnie do gustu, co jest fajne i dobre, aczkolwiek sama nie czułam fajerwerków. Trzecią część oczywiście, chcę przeczytać, bo może coś się odmieni? I czymś pozytywnym mnie zaskoczy? Czekam z niecierpliwością.

A książkę otrzymałam z klubu recenzenta serwisu „nakanapie.pl”, za co bardzo dziękuje!