Naznaczona recenzja

Wampiry, miłość, kłopoty, przede wszystkim magiczne stworzenia… czy to ostatnio nie modny chwyt? Czy teraz nastolatki będą zachwycać się Domem Nocy, czy przerzucą się ze Zmierzchu na tą oto powieść? Być może. Na pewno twierdząco można powiedzieć na pierwsze pytanie, o tak. Ta historia to ostatnio bardzo, ale to bardzo popularny chwyt.

Ludziom nigdy chyba nie znudzi się czytanie o stworzeniach, których nie ma w naszym świecie, które pojawiają się mrokiem, a znikają nad ranem. O tych postaciach, które przerażają, a zarazem fascynują, co w 100% większe jest to drugie. A w szczególności, nigdy nie znudzi się nam czytać o miłości. Bo co jak co, ale każdy czytelnik oczekuję szczęśliwego zakończenia, np. że ulubieni bohaterzy będą parą, że matka pogodzi się z córką, że spełni marzenia, że dziewczyna i wampir będą żyć długo i szczęśliwsze. I dopatrujemy się happy endu w każdej powieści lub choćby zalążka optymizmu, jesteśmy tylko ludźmi, którzy chcą karmić dusze przyjemną historią, która odwiedzie nas o szarej, zimnej i ponurej rzeczywistości, która nas otacza. I taka jest ta książka, odciąga i wciąga zarazem.

Powiedzmy sobie szczerze, historia jest młodzieżowa, ale z ciętym językiem. Autorki nie bały się używać słów, ani nazw. Odważne przekazanie książki, która w zadziwiającym stopniu jest podobna do Zmierzchu, ale tutejsze wampiry różnią się od postaci pani Meyer. Lecz tego nie będę zdradzać. Bohaterka wcale nie głupia, fajna, dobra przygoda, wspaniali przyjaciele i troszkę mrocznej tajemnicy. Kto ma moc, jak ją zdobyć, czy przeżyję, co widziała w wizji? Zatapiamy się na początku książki i wychodzimy na sam koniec. Nie ma nudzących wątków czy też przysypiające akcji. Lekka i zabawa, wspaniała na zimowe wieczory by lekko rozchmurzyć czytelnika.