Naturalista recenzja

"Człowiek przestaje być ofiarą, kiedy zaczyna myśleć jak zabójca."

To będzie kolejny mój ulubiony bohater, co się mi widzi - Theo Cray.

"Nie jestem socjopatą ani bezduszną istotą. Po prostu nie wyrażam swoich uczuć ani nawet nie postrzegam ich w tych samych kategoriach i ramach czasowych co inni ludzie."

Odizolowany od społeczeństwa naukowiec, którego ścieżki dedukcji są bardzo niejasne dla wszystkich, oprócz samego zainteresowanego:)

Co w tej opowieści jest najlepsze?
Klimat. Aż kipi - jest świetnie.
Główny bohater - posiada w sobie mniej emocji, które kipią, ale jest niepowtarzalnym typem osobowości, które ubóstwiam.

Cała reszta też daje radę, sama historia może ciutkę bajkowa, jeśli chodzi o metody dedukcji, ale to w całości ma swój wyjątkowy urok.

Skrócik.

Kiedy jedna z byłych studentek Theo, Juniper Parsons, zostaje znaleziona martwa, brutalnie okaleczona, wręcz rozerwana na strzępy, głęboko w lesie, profesor staje się głównym podejrzanym.Na krótko.Kiedy jednak śledztwo wykazuje, że dziewczyna padła ofiarą niedźwiedzia, Cray mimowolnie zostaje głównym prowadzącym /nie do końca legalnie/ tą zamkniętą, zdawałoby się sprawę. Coś nie daje mu spokoju...Theo, który ma błyskotliwy i analityczny umysł, a jego wykształcenie pozwala mu zobaczyć to, czego inni nie zobaczą nigdy, nie kupuje tego, co próbuje sprzedać policja. Jest przekonany, że Parsons została zabita przez innego okrutnego drapieżcę - mordercę. Człowieka. Na tyle sprytnego, żeby upozorować atak niedźwiedzia. I na dokładkę wydaje się, że nie jest to jego pierwsze zabójstwo...Gdy kontynuuje budowanie swojej teorii i znajduje kolejne ciała, nie jest świadomy tego, że jego teoria staje na tyle przekonująca, iż on sam ponownie zostaje pod bardzo uważną obserwacją policji jako główny podejrzany.Inteligentna. Zabawna. Introwertyczna. Błyskotliwa. Pouczająca. Taka jest tak historia.W końcu coś innego, dzięki czemu z przyjemnością wyrwałam się z marazmu czytelniczego.

POLECAM