Narkoza recenzja

Tytuł: NARKOZA

Autor: Rafał Artymicz
Wydawnictwo: Novaeres

"Nie bój się przeznaczenia,
Powoli wszystko zmieniaj,
Nie słuchaj, co ci radzą".

NARKOZA to w mojej ocenie intymna podróż w głąb Artura, głównego bohatera książki, który w początkowej fazie niespecjalnie mnie do siebie przekonał. Jednak im dalej "wchodziłem" w tę opowieść, zaczynałem zauważać jego dojrzałość i ten ogromnie ważny wewnętrzny spór z samym sobą.

Autor tę intymną podróż "ubrał" w ciekawie zbudowaną kryminalno – sensacyjną opowieść z wątkiem LGBT. Znalazłem tu zaskakujące zwroty akcji, pełne emocji zdarzenia, wewnętrzne dialogi z samym sobą. I to właśnie te dialogi, te emocje, których doświadczył w książce Artur, są dla mnie najcenniejszymi. Cała reszta to ważne, ale jednak w moim odczuciu, tło dla tych właśnie emocji.

Z historii Artura bije wiele emocji. Z jednej strony mamy pewnego siebie, otwartego człowieka, z zasadami, który jawnie mówi o swojej orientacji seksualnej. Z drugiej strony Autor pokazał go jako człowieka samotnego, bojącego się ponownie zaufać drugiej osobie. "Wiele lat samotności dawało o sobie znać. Bał się pojawienia w życiu kogoś nowego". Z trzeciej zaś strony Artur został pokazany jako fachowiec w swojej dziedzinie i człowiek, dla którego szczęście i zdrowie bliskich mu ludzi jest najważniejsze.

To bardzo dobry debiut, który w pewnym momencie przeniósł mnie w moją przeszłość, bym wrócił pamięcią do pierwszych dni w mojej obecnej pracy i zrobił sobie taki "rachunek zysków i strat", przeanalizował podejmowane decyzje i działania. "Kto by pomyślał, że takie małe decyzje mogą mieć taki wielki wpływ na nasze życie?"

W podziękowaniu na końcu książki Autor pisze, że "Niecałe 7 lat minęło, nim postawiłem ostatnią kropkę w NARKOZIE. Był niejeden moment zwątpienia (...)".

Drogi Autorze, w mojej ocenie poprowadzona narracja nie wymaga zmiany, choć zmieniła się sytuacja polityczna. Życie podlega ciągłym zmianom, więc pewnie nigdy nie będzie idealnego momentu/idealnej sytuacji. Zawsze warto być sobą i walczyć o siebie. Dlatego cieszę się że ta książka ujrzała światło dzienne. Dziękuję za tę historię, za to, że zaprosiłeś mnie do świata Artura.