Sztuka bezruchu. Przygody w podróżowaniu donikąd recenzja

Żyjemy w szybkich czasach, pełnych rozpraszaczy, nadmiaru, pogoni za wrażeniami. Gdziekolwiek jesteśmy, o każdej porze dostęp do nas ma nasz szef, rodzice, telemarketerzy. Mamy coraz więcej rzeczy, które mają oszczędzać nasz czas a mimo to mamy poczucie, że tego czasu mamy coraz mniej. Mamy technologie, które pozwalają nawiązać kontakt z osobą po drugiej stronie globu, a coraz częściej tracimy kontakt z samym sobą. Autor książki, pisarz i podróżnik, w swojej książce przekonuje nas, że w świecie, który ciągle pędzi warto zatrzymać się i udać w podróż w głąb siebie. Sam zostawił swoje emocjonujące i zabiegane życie i spędził rok w małym, jednoosobowym pokoju w Kioto, aby odnaleźć spokój. Nie obawiajcie się, że ta książka to jakiś nawiedzony pseudoduchowy bełkot, autor jest bardzo racjonalny i rzeczowy w swoich rozważaniach. Książka jest na tyle krótka, że można ją przeczytać za jednym posiedzeniem i, jak mówi sam autor, „szybko powrócić do swojego pracowitego życia.” Bardzo relaksująca lektura z przepięknymi zdjęciami Eydic Einarsdottir, które od razu przynoszą spokój naszym zabieganym umysłom. Pico Iyer jest świadomy, że idee, które głosi nie są niczym nowym. W końcu o zaczynaniu zmiany od siebie mówił już Szekspir czy stoicy, ale jak stwierdza w swojej prelekcji TED: „Szekspir nie musiał odpowiadać na 200 maili dziennie, a stoicy nie mieli Facebooka”. Zaplanowaliście już urlop? Pisarz podpowiada, że już teraz warto udać się… nigdzie. W końcu gdziekolwiek nie pojedziemy zabieramy ze sobą nasze przestymulowane umysły. Dlatego życzę Wam luksusu zatrzymania się i posiedzenia w bezruchu. Tak po prostu. Może i Wy odkryjecie, że podążanie donikąd może być wielka przygodą.