Najgorsza rzecz, jaką zrobiła recenzja

Nie raz na pewno nie jeden z nas pokłócił się z bratem lub siostrą i nie jednokrotnie w przypływie złości wypowiedzieliśmy „Zniknij z mojego życia” lub coś w tym rodzaju. Ale czy zastanawialiście się kiedyś co byście zrobili jak by bliskiej wam osobie stało się coś złego?
Każdy z nas w chwili zagrożenia życia bliskiej osoby chciałby cofnąć czas i nie wypowiedzieć tych złych słów pod adresem bliskiej osoby. W nerwach często mówimy rzeczy których potem bardzo żałujemy.
Jak sobie poradzić z utratą osoby którą tak bardzo kochaliśmy?
Jest to bardzo trudne i wymaga dużo czasu. Jedni potrzebują tego czasu więcej inni mniej.
Bohaterce książki było jeszcze trudniej pogodzić się ze śmiercią siostry gdyż była sama uczestniczyła w tym wypadku i która wszystko pamiętała. Obwinia się za śmierć siostry.
Jak można pomóc osobie która przeżyła podobny dramat?
Bardzo ważne są rozmowy wiele godzin spędzonych na rozmowach. Jednak jeśli jest tak że osoba nie chce rozmawiać nie naciskajmy, dajmy jej czas, Po upływie jakiejś ilości czasu spróbujmy jeszcze raz powrócić do rozmowy, próbujmy tak aż do skutku. Sophie czuje się ni kochana przez mamę ma wrażenie że ta wolała by aby to młodsza córka była tą która odeszła…
Sophie pomagało uporać się z przeszłością pisanie pamiętnika który poleciła jej pisać terapeutka. Jak sama Sophie przyznała to jej pomagało. Dlaczego dziewczyna po jakimś czasie zmieniła terapeutkę?
Koreen nowa terapeutka dziewczyny była obcą dla niej osobą a czasami łatwiej jest otworzyć się i zwierzyć osobie której się nie zna
Jak radziła sobie ze śmiercią starszej córki mama Sophie?
Matka i córka straciły ze sobą kontakt im dużej ze sobą nie rozmawiały tym trudniej było im powrócić do rozmawiania ze sobą.
Moim zdaniem mama dziewczyny z powodu cierpienia i bólu jakie w sobie nosiła zaczęła popadać w syndrom zbieractwa…
Jednak pojawia się ktoś kto pomaga tej cierpiącej rodzina powiedzieć hm czy można powiedzieć że jest swego rodzaju mediatorem, terapeutą? Przecież jest tylko przyjacielem. Nie trzeba być wykształconym psychologiem żeby móc pomóc komuś kto tej pomocy potrzebuje. Trzeba umieć rozmawiać, słuchać.