Zdrada recenzja

"Zdrada" Stanisław Srokowski

Kasia i Mitia załamują się po śmierci syna. Banderowskie bojówki podchodzą coraz bliżej wiosek siejąc w sercach mieszkańców coraz większy niepokój, ale i nadzieję, która umiera ostatnia. Pomimo tak traumatycznych wiadomości z Wołynia i karygodnego zachowania biskupa Szeptyckiego życie mieszkańców wioski toczy się dalej, a wojna przysparza nowych zmartwień. Okupanci wciąż zmieniają się, Żydzi, którzy przeżyli zagładę kryją się wśród szczurów, a Ukraińcy ostrzą pazury na Polaków, budzi się polskie podziemie, które rozpala iskierkę nadziei na Kresach.
"Zdrada" jest kolejnym z tomów Sagi Kresowej, który choć podobał mi się mniej niż pierwszy tom, czyli "Ukraiński kochanek" to i tak zdobyła moje serce. Jest to opowieść o traumie, nieustannie powracających demonach przeszłości oraz niepewności jutra, która rodzi się w głowach mieszkańców podolskiej wioski. Srokowski w genialny sposób rysuje portrety psychologiczne bohaterów, którzy musieli zmierzyć się ze stratą dziecka, a pomimo tak wielkiej tragedii żyć dalej. W książce autor doskonale wyeksponował największe przywary ludzkości: bezwzględność, brutalność i okrucieństwo zadawane ludziom w imię chorych ideałów, które prowadzą jedynie do rozerwania więzi łączących ludzi przez stulecia. Stanisław Srokowski uświadamia nam również, że polskie podziemie na Kresach Wschodnich nie było wydajne na tyle, by obronić tysiące kobiet, dzieci i starców przed atakami bezwzględnych Ukraińców spod znaku Bandery, Bulby i Melnyka.
"Zdrada" tak samo jak jej poprzednia część ma wspaniale oddane realia historyczne i obyczajowe. Autor dokładnie opisuje zwyczaje panujące na Podolu, znajdziemy tutaj nawet szczegółowo opisane metody wypędzania uroków stosowane przez wiejską wiedźmę - Walentynę.
Książki nie jestem w stanie ocenić w samych superlatywach, gdyż długie omówienia strategii działań podziemia czy też rozmieszczenie wojsk na linii Zbrucza jest dla czytelnika rzeczą niezwykle męczącą, dodatkowo przyznam, że w tej książce zabrakło mi klimatu "Ukraińskiego kochanka", zabrakło mi płomiennej miłości w obliczu tragedii oraz... opisów. Reasumując książkę polecam z przymrużeniem oka.
⭐6/10