Nad lawendowym morzem recenzja

W książce przedstawione zostają życiorysy kilkunastu osób z określonymi problemami: frustracja, wypalenie zawodowe, poczucie braku sensu w życiu, samotność. Wszyscy bohaterowie trafili do grupy "wsparcia" organizowanej przez Jakuba. Każdy z uczestników opowiada swoją historię, dzięki czemu łączy i integruje się z resztą. I praktycznie na tym opiera się fabuła całej książki: organizowanych jest kilka spotkań grupy, po czym każdy z bohaterów idzie w swoją stronę by spotkać się ponownie po kilku latach, w tym samym miejscu, w tym samym celu, niestety w coraz mniejszym gronie.
 Każde spotkanie dotyczy poszczególnej osoby i jej historii. Jednakże uważam, że za mało autorka skupiła się na opisach konkretnych uczuć i emocji bohatera, a za to bardzo dużo poświęciła na opisy otoczenia, ulic, miast itp. 
 Miałam wielkie nadzieje, co do tej książki, opis zapewniał, że jest to "pasjonująca opowieść o walce z depresją". Naprawdę? Niestety ja nie doszukałam się tutaj żadnej walki. Połowa z uczestników grupy "wsparcia" popełniła samobójstwo. Czy tak wygląda walka według autorki?
 Niestety nie urzekła mnie ta pozycja, ale może dla miłośników tematów psychologicznych będzie ciekawą lekturą.