Ja i inni wariaci recenzja

Bardzo dobra, mocna i niezwykle poruszająca książka, którą czytało mi się nawet dosyć szybko. Myślałąm, że mogę mieć problemy z przyswojeniem sobie wszystkich informacji i zagadnień, ale nic bardziej mylnego. Jest to pamiętnik w formie listów, pisany na faktach o chorobie dwubiegunowej, którą zdiagnozowano u pani Korońskiej. Styl słownictwa jest prosty, zrozumiały i łatwo przyswajalny. Czytając przeżyłam duży szok a treść wywołała u mnie silne emocje i natłok myśli. Nadal próbuję poukładać sobie wszystko w głowie, ale jest to dla mnie niezwykle trudne.
Autorka miała naprawdę poukładane, szczęśliwe życie, kochającego męża Dariusza i spełniała się zawodowo. Bez żadnego powodu, z dnia na dzień, zakochuje się w swoim uczniu i nawiązuje z nim romans. Bohaterka po pewnym czasie widzi, że dzieje się z nią coś złego. Sama dochodzi do wniosku, że jest chora psychicznie. Załamuje się I traci lubianą pracę. Decyduje się pójść na leczenie do kliniki dla umysłowo chorych i próbuje z całych sił dojść do stanu normalności. Na kartach lektury dowiadujemy się jak Zuzanna żyje z chorobą dwubiegunową, jak wygląda jej dzień po dniu, czytamy wyznania męża, kochanka i przyjaciół.
Przyznam się, że niewiele do tej pory wiedziałam o tym schorzeniu. Nie zdawałam sobie sprawy, jak poważne spustoszenie sieje ta choroba i jak niszczy życie, związek, rodzinę. Bohaterka popada w głęboką depresję, ma myśli samobójcze, staje się nieszczęśliwa i zagubiona. Na podziw zasługuje tu Darek, który nie przestaje kochać Zuzanny. Małżonek wbrew wszystkiemu, po mino swojej bezradności, stara się podtrzymywać kobietę na duchu i wspierać ją w tych niezwykle trudnych dla niej chwilach.
Jak zakończy się ta historia? Czy małżoństwo przetrzyma ten czas choroby? Czy może kobieta nie zechce Dariusza i wybierze nową miłość? Czy uda się jej stanąć na nogi i zacząć znów normalnie żyć? Na te pytanie odpowie Wam zakończenie. Ja czytałam tę książkę jak w transie i gorąco ją polecam wszystkim. Na pewno nie zabraknie wam wrażeń i wzruszeń!