Mroczna materia recenzja

"Wyobraź sobie, że jesteś pływającą w stawie rybą. Możesz się poruszać do przodu i do tyłu, pływać na boki, ale nigdy nie możesz znaleźć się nad wodą. Gdyby ktoś stał obok stawu i cię obserwował, nie miałabyś pojęcia o jego istnieniu. Dla ciebie całym wszechświatem jest staw. Wyobraź sobie teraz, że ten ktoś sięga do stawu i cię z niego wyjmuje. Dostrzegasz w ten sposób, że to, co uważałaś za cały świat, to jedynie mały staw. Nagle widzisz inne stawy. Drzewa. Niebo w górze. Dociera do ciebie, że jesteś częścią znacznie większej i dużo bardziej tajemniczej rzeczywistości, niż ci się kiedykolwiek śniło."

Nareszcie coś dobrego.
Warto czasami sięgnąć po pewniaki, jeśli chodzi o autorów, żeby odpocząć od tych reklamowo nadmuchanych czytelniczych wydmuszek o niczym.

Rewelacyjna historia, która u mnie w humanistycznej głowie zmiksowała rozsądek z pojmowaniem;) Mimo, iż koncept pojęłam, to już nie bardzo zawiłości fizyczno-jakieś tam :) Nie przeszkadzało mi to jednak w delektowaniu się tą opowieścią. 
Nie wiedziałabym za bardzo, jak rozumnie streścić, o co tu chodzi, biorąc pod uwagę naukę - stąd ten długi cytat na początku, który /mi/ rozjaśnił mroki niepojętego XD

Narracja jak zwykle nie pozwala czytelnikowi iść nawet na siusiu:) Podsumuję cytatem z tejże oto właśnie książki:

Polecam wszystkie powieści tego pana.